7 Керчектен де, адам, кольге киби, юре; керчектен де, эр бир арекети бошуна. Мал топлай, амма кимге къалдыраджагъыны бильмей.
Падишагъа бойле дедим: – Эбедиен яшасын падиша! Мен гъамлы олмайыммы? Баба-деделеримнинъ къабирлери олгъан шеэр бозулгъан, шеэр къапулары атеште якъылгъан.
Буюк зорлукънен урбаларымны чыкъарам, кольмегимнинъ якъасы мени богъа.
Беденимни къуртлар ве чамурлы къотур къаплады, чатлагъан теримден ирин акъа.
О, бутюн къанунсызлыкъларынъны багъышлай, бутюн хасталыкъларынъны тедавийлей.
Буюк теренликлер Сенинъ учансувларынънынъ сеслеринен бири-бирини чагъыралар; Сенинъ бутюн далгъаларынъ ве толкъунларынъ меним башымдан кечтилер.
Шу ань Иродны Раббининъ мелеги урды. Ирод шерефини Аллагъа бермегени ичюн, тенини къуртлар кемирди, ве о, джан берди.