6 Коклер РАББИнинъ сёзюнен яратылгъан, бутюн кок ордулары Онынъ Рухунен япылгъан.
Буюк эйилигинъни хатырлап бильдирирлер, Сенинъ адалетинъе йырлар айтарлар!
Эй, акъайларнынъ огъуллары, не вакъыткъадже шуретимни масхарагъа чевиреджексинъиз? Не вакъыткъадже бош ниетлерни севеджексинъиз? Не вакъыткъадже ялан къыдыраджакъсынъыз? Сэла
РАББИ оны къорчалар, онынъ омрюни сакълар, ве о, ер юзюнде бахтлы олур. Сен оны душманларнынъ истегенине бермезсинъ, я РАББИ.
Акъылы етмеген адам буны бильмез, ахмакъ да буны анъламаз.
О заман мени чагъыраджакълар, лякин мен эшитмейджегим, саба-танъдан мени къыдыраджакълар, лякин тапалмайджакълар.
Сувларнынъ ичинден кечкенинъде, янынъда оладжагъым, озенлерден кечкенинъде, богъулмайджакъсынъ, атештен кечкенинъде, янмайджакъсынъ, алев сени якъмайджакъ.
РАББИ бойле дей: – Келишикли вакъытта сени эшиттим, о куню санъа ярдым бердим, сени къуртардым. Сени къорчалайджагъым, халкълар ичюн сени васиет этеджегим, ер юзюни гъайрыдан тиклейджегим, йыкъылгъан ерлерни сабыларына къайтараджагъым,
РАББИни тапмагъа чареси олгъанда, Оны къыдырынъыз, О, якъын олгъанында, Оны чагъырынъыз.
Сиз Мени къыдыраджакъсыз, лякин тапып оламайджакъсыз. Мен оладжакъ ерге де барып оламайджакъсыз, – деди.
О, бизни чешит тюрлю беляларымызда юреклендире. Сонъ биз де, Алладан ярдым алып, эр тюрлю беляларгъа огърагъан адамларны юреклендире билемиз.
Чюнки Алла шойле дей: «Келишикли вакъытта сени эшиттим, о куню санъа ярдым бердим, сени къуртардым». Мына энди келишикли вакъыт кельди! Мына энди къуртулыш куню кельди!
Амма Иса Месих эписинден эвель манъа буюк сабыр косьтерсин деп, манъа мерамет этильди. Шу Онъа иман этеджеклерге, эбедий омюр тападжакъларгъа орьнек олсун.
Бу эйилик бизге динсизликни ве гуналы истеклерни ред этмеге, озюни тутмагъа, бу шимдики дюньяда адалетли ве диндар олып яшамагъа огрете.