1 Давут озь огълу Авишаломдан къачаяткъан вакъытта бу зебурны айтты.
Авишалом ве исраиллилер Ерусалимге кельдилер. Ахитофел де оларнен берабер эди.
Башым беляда къалгъанда, РАББИмни чагъырдым, Алламдан имдат истедим. Сарайындан О, сесимни эшитти, яйгъаргъаным Онынъ къулагъына барып етти.
Агъасы – къардашыны, бабасы – огълуны олюмге береджеклер. Балалар озь ана-бабаларына къаршы баш котерип, оларны ольдюреджеклер.
Бутюн халкъ бунъа джевап берип: – Онынъ къаны бизим ве балаларымызнынъ башында олсун! – деди.
Олар эписи берабер топлашып, Исраильге къаршы дженк этмек ичюн, Мером озени янында ордунен ерлештилер.