8 Сен юрегиме: «Меним юзюмни къыдыр», – дединъ. Сенинъ юзюнъни къыдыраджагъым, я РАББИ!
Падиша Цадокъкъа: – Алланынъ Сандыгъыны шеэрге къайтар. Эгер мен РАББИнинъ козюнде мерамет къазансам, О мени кери къайтарыр, оны ве мескенини корьмеге имкян берер.
Алламнынъ Эвини севгеним ичюн, Мукъаддес Эвге азырлагъан шейлерден гъайры, шахсий хазинемден алтын ве кумюш шейлерни Алламнынъ Сарайы ичюн берем:
Алланынъ Эвини РАББИнинъ Шурети толдургъаны ичюн, руханийлер озь ибадетлерини девам этип оламадылар.
Сулейман озь дувасыны битирген сонъ, коктен атеш энди ве бутюнлей якъыладжакъ къурбанларны ве башкъа къурбанларны якъты, ве РАББИнинъ Шурети Сарайны толдурды.
Руханийлер РАББИнинъ Эвине кирип оламай эдилер, чюнки РАББИнинъ Эвини РАББИнинъ Шурети толдурды.
О вакъыт мен Алланынъ къурбан ерине, мени чокъ къувандыргъан Аллама бараджагъым. Санъа сантыр чаладжагъым, эй, Алла, меним Аллам!
Акъикъатен, Алладан къоркъкъанларгъа къуртулыш пек якъындыр, бизим топрагъымызда шурети битмесин!
Меним Къуртарыджым – РАББИдир; омюрбилля РАББИнинъ Эвинде телли чалгъыларымызны чалдырып, тюркюлер йырлайджакъмыз!
Хизкия исе: – Мен РАББИнинъ Эвине бараджагъымнынъ алямети недир? – деп сорады.
Бундан сонъ ель мени котерди, ве РАББИнинъ Шурети еринден котерилеяткъанда, мен дешетли зельзеленинъ сесини эшиттим,
Учь куньден сонъ олар Исаны Алланынъ Сарайында таптылар. О, оджалар арасында отура ве оларны динълеп суаллер бере эди.
О исе оларгъа: – Мени не ичюн къыдырдынъыз? Я Мен Бабамнынъ эвинде олмакъ кереклигимни бильмей эдинъизми? – деди.