7 Я РАББИ, меним чагъыргъан сесимни эшит, манъа мерамет эт ве манъа джевап бер.
Шан-шуретини миллетлер арасында хабер этинъиз, Онынъ аджайип япкъанларыны бутюн халкъларгъа бильдиринъиз!
РАББИнинъ къудретли ишлерини ким бутюнлей айта билир? Онынъ макътавлы шейлерини ким толусынен беян эте билир?
Мен бу дюньяда ят адамым, эмирлеринъни менден сакълама.
Къаиделеринънинъ ёлуны манъа анълат, аджайип шейлеринъни теренден тюшюнейим!
РАББИнинъ Эвинде ве Алламызнынъ Эви азбарларында тургъанлар!
Якъупнынъ Алласы ярдым эткен адам, РАББИ олгъан Алласына умют эткен инсан бахтлыдыр!
Эбет, Сен оларны тайгъалакъ ерлерге къойдынъ, буюк теренликке оларны атаджакъсынъ.
Баш чалгъыджы ичюн. Алмут лаббен. Давутнынъ зебуры.
Манъа мерамет эт, я РАББИ, мени кореджек козю олмагъанлар мени азаплагъанына бакъ! Сен мени олюм къапусындан къуртарасынъ!
Джан-юректен РАББИге шукюр этерим, Сенинъ аджайип ишлеринънинъ эписини айтып берерим!
РАББИге йырланъыз, Адыны алгъышланъыз, къуртарувыны кунь-куньден айтып беринъиз!
Баласыны кокюстен кескен сонъ, Ханна оны янында алып кетип, озюнен берабер учь йыллыкъ бугъа, ярым чувал ун ве бир мешин торба шарап алып, Шило шеэрине РАББИнинъ Эвине кельди. Бала даа сабий эди.
Мына шу сабийни сорап дува эткен эдим, ве РАББИ сорагъанымны берди.