6 О вакъытта мени сарып алгъан душманларыма къаршы мен башымны котерип юреджегим; РАББИнинъ чадырында къурбанлар чалып, къуванчнен къычыраджагъым, РАББИге йырлайджагъым ве чалгъы чаладжагъым!
Я РАББИ, манъа Озь ёлларынъны косьтер, Сенинъ излеринъден юрмеге огрет.
Бабаларымыз бу ерни озь къылычынен алмадылар, къолларынынъ кучьлери оларны къуртармады, тек Сенинъ онъ къолунъ, Сенинъ кучюнъ, юзюнънинъ ярыгъы оларны къуртарды, чюнки Сен олардан разы эдинъ.
Сен къудретинънен денъизни ярдынъ, аждерханынъ башларыны сувда парчаладынъ.
О вакъыт Симон Пётр: – Рабби, тек аякъларымны дегиль, къолларымны, башымны да юв! – деди.
Сонъ ольдюрильген адамгъа энъ якъын олгъан шеэрнинъ акъсакъаллары келип, вадийде бойну сындырылгъан тананынъ устюнден къолларыны ювсунлар
Бойледже, шуны истейим: акъайлар эр ерде ачувсыз ве къавгъасыз, диндарлыкънен къолларыны котерип, дува окъусынлар.
О, бизни къуртарды. Япкъан инсафлы ишлеримиз ичюн дегиль, Озю мераметли олгъаны ичюн къуртарды, сувнен ювып, янъыдан яратты, Мукъаддес Рух ярдымынен бизге янъы омюр берди.