3 Къаршыма бир орду чыкъса да, юрегиме къоркъу тюшмез. Манъа къаршы дженк башланса да, кене умюттен кесильмем.
– Я РАББИ! Мен Сенинъ огюнъде насыл садыкълыкънен ве бутюн юрегимнен Санъа берилип юргенимни эсле. Сенинъ огюнъде яхшылыкъ яптым, – деп, аджджы агълап башлады.
Я РАББИ, дувамны эшит, ярдым къычырувым Санъа етип барсын!
Яманлыкъ япкъанларнынъ топлашувыны кореджек козюм ёкъ, инсафсызларнен де отурмам.
Баш чалгъыджы ичюн. Аль-махалат. Давутнынъ маскили.
Эй, Якъупнынъ эви! Келинъиз, РАББИнинъ ярыгъында юрейик!
Къанунда ве Алланынъ сёзлеринде догърусыны къыдырынъыз. Эгер адамлар буларгъа коре айтмасалар, оларда ярыкъ ёкътыр!
Бабанъыз мераметли олгъаны киби, сиз де мераметли олунъыз.
Иса онъа деди: – Мен – ёл, акъикъат ве аят олам. Бабагъа келеджек эр ким тек Меним вастамнен келе.
Биз эпимиз ачыкъ бетнен Раббининъ шуретине бакъамыз, оны, кузьгю киби, косьтеремиз ве шуретимизни чокълаштырып, Раббининъ Рухунен Онъа ошап денъишемиз.
Сизлер Раббимиз Иса Месихнинъ эйилигини билесиз: О, зенгин олса да, сизлер ичюн фукъаре олды, ве шунынъ ичюн сиз онынъ фукъарелиги ярдымынен зенгин олдынъыз.
Лякин бири-биринъизге мераметли ве шефкъатлы олунъыз. Алла сизни Месихте багъышлагъаны киби, сизлер де бир-биринъизни багъышланъыз.
Амма О, Озю ярыкъта олгъаны киби, биз де ярыкъта юрсек, бизим араларымыз якъын олур ве Онынъ Огълу Исанынъ къаны бизни эр бир гунадан темизлер.
Сенинъ балаларынъдан базыларыны, Баба бизге буюргъаны киби, акъикъат ёлундан юргенлерини корьгенимде, пек къувандым.
Севимли достум, сен яманлыкътан орьнек алма, яхшылыкътан орьнек ал. Яхшылыкъ япкъан адам – Алладандыр. Яманлыкъ япкъан исе Алланы корьмеген.