4 Коклерде Отургъан куледжек, Рабби оларны масхара этеджек.
Мына онынъ акъкъында РАББИнинъ сёзлери: Сион къызы сенден нефретленир, устюнъден кулер. Ерусалим къызы артынъдан башыны саллар.
Эр бир ялтакълангъан агъызны, буюк лафлар эткен тиллерни РАББИ къырып ташласын!
Манъа япкъан бутюн яхшылыкълары ичюн, РАББИни насыл такъдирлерим?
Десин Исраиль: – Эгер РАББИ бизнен олмаса эди,
Меним джанымны къыдыргъанлар къапкъан къоя; манъа яманлыкъ истегенлер исе, оледжегим акъкъында айтып, эр кунь манъа къаршы фитне къуралар.
Ябанджы адамлар манъа къаршы чыкъты, мераметсиз адамлар джанымны алмагъа истей; оларнынъ алдында Алла ёкъ. Сэла
Алла Озь азиз еринде деди: «Мен Шекемни тантана иле боледжегим, Сукъкъот вадийини ольчейджегим.
Гилад Меним, Менашше де Меним. Эфраим – башымдаки къале, Ехуда – падишалыкъ таягъым.
Тынч адамлар буны корип къуванаджакълар. Эй, Алланы къыдыргъанлар, сизинъ юреклеринъизге кене джан кирсин!
Онынъ ичюн мен де сизинъ белянъыз устюнден кулерим, сизни дешет баскъанда, мен де сизни мыскъылларым.
О, ер тёгерегининъ устюнде отура, ер юзюнде яшагъанлар – сарынчкъа кибидир! Коклерни индже басма киби керген, яшамакъ ичюн бир чадыр киби къургъан!
Юдже, Юксельген, эбедий Яшагъан, Ады Азиз олгъан дей ки: – Юксек ве мукъаддес ерде яшайым, лякин тёвбе эткенлернен ве алчакъгонъюллилернен олам. Алчакъгонъюллилернинъ рухларыны джанландыраджагъым, тёвбе эткенлернинъ джанларыны тирильтеджегим.
РАББИ бойле дей: – Коклер – тахтым, ер юзю – аякъларыма таяма. Меним ичюн эвни къайда къураджакъсынъыз? Раатланмагъа ерим не ерде оладжакъ?