9 Олар салланып тюштилер, бизлер исе котерилип тик турамыз.
– Огълангъа къаршы къолунъны котерме, онъа асыл бир шей япма. Энди Мен билем ки, сен Алладан къоркъасынъ. Бирден-бир огълунъны Манъа бермеге аджымадынъ, – деди Мелек.
Учюнджи куню Юсуф оларгъа: – Меним айткъанларымны япсанъыз, сагъ къалырсынъыз. Мен Алладан къоркъам.
Мен сенден кетсем, РАББИнинъ Руху сени бильмем къайда алып кетер. Мен Ахавгъа хабер этип де, о сени тапалмаса, мени ольдюрир. Мен исе, сенинъ къулунъ, яшлыгъымдан РАББИден къоркъам.
Менден эвель олгъан виляет башлыкълары исе халкъкъа юк эдилер, 40 кумюш берги алып, бундан гъайры ашлыкъ ве шарап ала эдилер. Оларнынъ хызметчилери биле халкъкъа башчылыкъ япа эдилер. Амма мен, Алладан къоркъып, бойле япмадым.
РАББИ инсафлы адамны сынап бакъа, лякин инсафсыз адамны ве зорбалыкъны севген адамны Онынъ кореджек козю ёкъ.
Ярамай буны корип гъазапланыр, тишлерини гъыджырдатып озюни ашар, ярамайларнынъ истеги бошуна чыкъар.
Къайгъымда мен РАББИден имдат истедим, ве О манъа джевап берди.
Мен тынчлыкъ тарафдары олам, амма сёз алгъанымда, олар дженкке атылып тура!
Яманлыкъ япкъанлар ичюн къасевет этме, къанунны бозгъанларгъа сукъланма!
О, сенинъ акъикъатынъны, ярыкъ киби, парылдатыр, догърулыгъынъны, уйле ярыгъы киби, япар.
Исраиллилерге бойле къанунларны илян эт:
РАББИден къоркъмакъ – яманлыкътан нефрет этмектир. Гъурурдан, юксектен бакъыштан, яман ёлдан ве ялан агъыздан нефрет этем.
Я РАББИ! Къарарларынъ ёлунда кетип, Санъа ишанамыз! Адынъны чагъырмагъа, Сени тюшюнмеге – джанларымызнынъ истегидир!
Мен дегенде, ер юзюнинъ къаранлыкъ еринде гизли айтмадым. Якъупнынъ эвлятларына: «Мени бошуна къыдырасынъыз», – демедим. Мен – акъикъатны айткъан, догърусыны ачкъан РАББИдирим!
Олар Пётргъа: – Корнелий адлы, бутюн еудий халкъы урьмет эткен, диндар, Алладан къоркъкъан бир юзбашы бар. Мукъаддес мелек онъа, сени озь эвине чагъыртып, айткъанларынъны динълемеге буюрды, – дедилер.
Эм Алланынъ мераметини, эм де сертлигини акъылынъда тут. Йыкъылгъанларгъа О, серт бакъа, санъа исе мераметини косьтере. Лякин эгер Онынъ мераметинде булунмасанъ, сен де кесилип ташланырсынъ.
Билемиз ки, бойле ишлер япкъанларны Алла адалетнен суд этеджек.
Бугунь мен огюнъизге бутюн бу къанунны къоям. О къадар адалетли низамнамелер ве къарарларгъа бойсунып яшагъан насылдыр бир къудретли халкъ бармы?
Олар Алланынъ къулу Мусанынъ йырыны ве Къозунынъ йырыны айтып, бойле дей эдилер: – Рабби-Тааля, Къудретли Алла! Сенинъ ишлеринъ буюк ве аджайиптир. Халкъларнынъ Падишасы! Сенинъ япкъанларынъ догъру ве акътыр.
Къурбан еринден чыкъкъан бир сес бойле дегенини эшиттим: – Эбет, Рабби-Тааля, Къудретли Алла! Сен догъру ве адалетли суд эттинъ!
О, догъру ве адалетли суд эте. Ер юзюни озь ороспулыгъынен бозгъан буюк ороспуны О, джезалады, Озь къулларынынъ къаны ичюн онъа акъкъыны берди.
Факъат РАББИден къоркъунъыз ве Онъа акъикъатнен, джан-гонъюльден ибадет этинъиз. Онынъ насыл буюк ишлер япкъаныны озьлеринъиз корьдинъиз де.