7 Башым беляда къалгъанда, РАББИмни чагъырдым, Алламдан имдат истедим. Сарайындан О, сесимни эшитти, яйгъаргъаным Онынъ къулагъына барып етти.
Кимни сёгдинъ, кимни ашаладынъ? Кимге сесинъни котерип, юкъарыдан бакътынъ? Исраильнинъ Азизине!
– Озюм ичюн, къулум Давут хатири ичюн Мен бу шеэрни къорчалайджагъым.
РАББИнинъ козьлери ер юзюндеки эр шейге бакъа, О, Озюне юрекнен ишангъан адамларгъа къол тута. Сен бу иште акъылсыз шей яптынъ. Шунынъ ичюн сенинъ падишалыгъынъда энди дженклер оладжакъ.
Сен берген къуртулышнен онынъ шурети юксельди, Сен онъа шан-шурет ве улулыкъ бердинъ.
Сен инсан огъулларындан гузельсинъ, дудакъларынъдан мерамет тёкюле. Шунынъ ичюн Алла эбедиен сенден разы.
Сенинъ чадырынъда эбедиен яшайым, къанатларынъ кольгесинде хавфсызлыкъ тапайым. Сэла
Я Рабби, къомшуларымызнынъ Санъа япкъан акъаретлерини еди кере чокълаштырып, озьлерининъ ичлерине къайтар!
РАББИ! Сенинъ онъ къолунъ къудретнен нам къазанды! РАББИ! Сенинъ онъ къолунъ душманны йыкъты!
Къоркъма! Мен янынъдадырым! Дешетке къалма! Мен Алланъдырым! Мен сени къавийлештиририм, санъа ярдым этерим, онъ къолумнен санъа адалет берерим.
О, Алланынъ къудретинен юксельтильгенден сонъ, Бабанынъ вадеси боюнджа Мукъаддес Рухны алып, бизге ягъдырды. Шимди сизлер буны корип, эшитип турасыз.
Олар Алланынъ къулу Мусанынъ йырыны ве Къозунынъ йырыны айтып, бойле дей эдилер: – Рабби-Тааля, Къудретли Алла! Сенинъ ишлеринъ буюк ве аджайиптир. Халкъларнынъ Падишасы! Сенинъ япкъанларынъ догъру ве акътыр.