2 Исраиль озюнинъ Яратыджысындан севинсин, Сион огъуллары озь Падишасындан къувансын!
Амма кимсе демей: «Алла къайда? Геджелери манъа такъат берген Яратыджым къаерде?
Шеэрни корьгенде исе, шаштылар, пек къоркътылар да, къачтылар.
О, шан ве шурет ичинде, мукъаддес мескенинде – къудрет ве гузеллик!
Мен – РАББИ, Азизинъиз, Исраильнинъ Яратыджысы, Падишанъыздырым.
Дагълар бою кельген, тынчлыкъ-аманлыкъны илян эткен, хайырлы хаберни кетиргеннинъ келюви не къадар хоштыр! О, къуртулыш акъкъында бильдире, Сионгъа: «Алланъ падишалыкъ этмеге башлады», – дей.
Сени Яраткъан – акъайынъдыр. Онынъ Ады – Ордуларнынъ РАББИси, Исраильнинъ Азизи – Къуртарыджынъ! Онъа «Бутюн Ер Юзюнинъ Алласы» дейлер!
Эй, Сион халкъы, Алланъыз РАББИде къуван ве шенъленинъиз! О, ягъмурны сизге тамам кереги къадар береджек, ве, эвельки киби, кузьде ве баарьде ягъмурны ягъдыраджакъ.
– РАББИ-Таалям, меним Мукъаддес Аллам! Чокътан берли Сен булунасынъ! Биз ольмейджекмиз! Я РАББИ, Сен къасдийлилерни тек бизни суд этмеге ёлладынъ. Меним Къаям! Оларны Ехуда халкъыны джезаламагъа йибердинъ.
Сион къызы, къуван! Исраиль, севин! Ерусалим къызы, джан-юректен къуванып шенълен!
РАББИ санъа къаршы чыкъаргъан къарарыны четке ташлады, душманынъны къувалап йиберди! Исраильнинъ падишасы олгъан РАББИ сеннен, энди сен яманлыкъ бир даа корьмейджексинъ!
Эй, Сион къызы, чокъ къуван! Къуванчтан къычыр, эй, Ерусалим къызы! Мына, сенинъ падишанъ санъа келе! О, къабаатсыз. О, къуртарув бере. О, алчакъгонъюлли, эшек устюнде, эшек баласы устюнде отура!
Сион къызына айтынъыз: – Мына, Озю алчакъгонъюлли, яш эшекнинъ ве юк ташыгъан эшекнинъ баласы устюнде янынъа сенинъ Падишанъ келе.
О вакъытта Падиша онъ тарафындакилерине: – Эй, Меним Бабамдан хайыр алгъанлар, келинъиз! Дюнья яратылгъанындан берли сизлер ичюн мирас олып азырлангъан Падишалыкънынъ саиби олунъыз.
Энди меним падиша олгъанымны истемеген анавы душманларымны мында кетиринъиз де, козюм огюнде ольдюринъиз», – дей.
– Раббининъ Ады иле Келеяткъанны, Падишаны шуретленъиз! Кокте барышыкъ, юкъары Коклерде – шерефлер олсун! – дедилер.
– Ёкъ эт Оны, ёкъ эт! Хачкъа мыхла! – деп къычырды олар. – Сизинъ Падишанъызны хачкъа мыхлайыммы? – деп сорады Пилат. – Императордан башкъа падишамыз ёкъ, – деди баш руханийлер.
Анда, РАББИ-Таалянъызнынъ огюнде къоранталарынъызнен берабер ашанъыз ве РАББИ-Таалянъызнынъ сизге берген бахшышларына, озь къолларынъызнен осьтюрген бутюн махсулларынъызгъа шенъленинъиз.
Биз – акъикъий сюннетмиз: Рухнынъ вастасынен Аллагъа ибадет этемиз, Иса Месихнен макътанамыз ве беден бельгилерине ишанмаймыз.
Сонъ чокъ адамларгъа, шувулдагъан сувларгъа, кучьлю кок гудюрдилерине ошагъан сеслерни эшиттим. Олар бойле деди: – Эльхамдюлилля! Рабби-Тааля, Къудретли Алла падишалыкъ япа!
РАББИ Озюнинъ шерефли Ады ичюн Озюнинъ халкъыны къалдырмаз. О сизни Озюнинъ халкъы оларакъ сайлап алды.