9 Эй, Алла, Санъа янъы бир йыр айтарым, он телли арфада Санъа чаларым.
Къадимий куньлерни хатырлайым, бутюн ишлеринъ акъкъында тюшюнем, къолларынънынъ ишлери акъкъында ойлайым.
Я РАББИ, мени тездже эшит, рухум такъаттан кесильди. Юзюнъни менден сакълама, ёкъса мен мезаргъа киргенлер киби олурым.
Уян, эй, шуретим! Уянынъыз, эй, арфа ве сантыр! Мен эрте тураджагъым.
Эй, башлыкълар, сиз догърусыны айтасынъызмы? Эй, инсан огъуллары, сиз догъру суд этесинъизми?
Баш чалгъыджы ичюн. «Шушан эдут» авасында. Давутнынъ миктамы. Огретюв ичюн.
Тенбель йыкъыджы адамгъа къардаштыр.
Алла берген сёз ве ант денъишмез, чюнки Алла ялан айтып оламаз. Бу сёз ве ант бизни, яни Аллада сакъланув тапкъанларны ве оладжакъ шейлерге умют эткенлерни, юреклендирелер.