12 Огъулларымыз яшлыгъында оськен ве къалынлашкъан фиданлар киби, къызларымыз сарайда уста япкъан диреклер киби олсунлар!
Къанунсызлыкъ япкъанларнынъ акъылы етмезми? Олар халкъымны, бир отьмек киби, ашагъанлар, Алланы исе ич чагъырмагъанлар.
Ичимде юрегим сызлай, башыма олюм дешетлери тюшти.
Мен айттым: «Ким манъа, гогерджиннинъ къанатлары киби, къанат берер эди? Мен учып кетер ве раат олур эдим.
Эгер бирде-бир адам артынъдан къувып, сенинъ джанынъны къыдыраджакъ олса, РАББИ, сенинъ Алланъ, сапандан аткъан адам киби, сенинъ джанынъны, эфендим, чантасында сакълар, душманларынънынъ джаныны исе сапандан таш аткъандай атар.
– РАББИ тёпеде бар! РАББИ оны бир вакъыт ола, Озю урар. Я да озюнинъ вакъты келип олер, я да дженкте эляк олур. Манъа исе РАББИнинъ Месихине къол котермеге РАББИ корьсетмесин.