11 Сакъла мени, эджнебийлернинъ къолундан къуртар мени. Оларнынъ агъзындан бош лафлар таша, онъ къоллары ялангъа ынтылалар.
Сенинъ Рухунъдан къайда кетмек мумкюним? Сенинъ огюнъден къайда къачып олурым?
РАББИге бинъ шукюрлер олсун! О – меним Къаям, къолларымны дженкке, пармакъларымны урушкъа огретир.
Мен исе къабаатсыз яшайым; къуртар мени ве мерамет эйле.
Эгер адамнынъ къанунсыз ишлери багъышланса, онынъ гуналары афу этильсе, не де бахтлыдыр бойле адам!
Бош ерде манъа душман олгъанлар тантана япмасын, себепсиз нефрет эткенлер бири-бирине козь къыпмасын.
О, Сенинъ халкъынъны догърулыкънен, фукъарелеринъни адалетнен суд этсин.
Меним дувамны эшит, я РАББИ, ялваргъан сесиме къулакъ ас!
Я РАББИ! Сенинъ ишлеринъ акъкъында эшиттим ве къоркътым! Я РАББИ! Бизим куньлеримизде Сенинъ ишлеринъни яп, олар бизим куньлеримизде корюнсинлер! Амма гъазабынъда мераметни акъылда тут.