9 Манъа къоюлгъан тузакълардан, беля кетириджилернинъ къапкъанларындан сакъла мени.
Апайы Зереш ве эписи достлары онъа бойле дедилер: – Йигирми беш метр юксек бир дирек азырласынлар. Саба падишагъа айт, Мордекъайны анда ассынлар. Сонъ къуванчнен падишанен берабер зияфетке бар. Хаман бу сёзлерни бегенди ве дирекни азырламагъа буюрды.
Бойледже, Хаманны дирекке астылар. Хаман исе оны Мордекъайгъа азырлагъан эди. Сонъ падишанынъ гъазабы ятышты.
Сен денъизлернинъ давушыны, далгъаларнынъ шувулдысыны, халкъларнынъ исьяныны токътатасынъ.
Чукъур къазгъан адам да къазгъан чукъурына озю тюшер.
Инсафлы адамнынъ агъзы – яшайыш чокърагъыдыр, яман адамнынъ агъзы исе зорбалыкъларыны гизлей.
Яхшы бахшышлар инсафлы адамларнынъ башына ягъа, яман адамнынъ агъзы исе зорбалыкъларыны гизлей.
Яман адам ялан лафларынынъ къапкъанына тюше, инсафлы адам исе белядан къуртула.
Акъылсызнынъ агъзы – онынъ олюми, дудакълары да – джанына къапкъан.
Бутюн халкъ бунъа джевап берип: – Онынъ къаны бизим ве балаларымызнынъ башында олсун! – деди.
Амма душманларынынъ ачувы ичюн шуны япмам. Ёкъса, душманлары буны янълыш анълап, айтар: “Бизим къудретимиз улу, РАББИнинъ иши дегильдир бу!”»