2 Вавилоннынъ ортасында тал тереклерине арфаларымызны асып къойгъан эдик.
Меним къураджакъ эвим пек буюк оладжакъ, чюнки бизим Алламыз эписи аллалардан буюктир.
Йыр. Асафнынъ зебуры.
Гурьлесин денъиз ве ичиндекилер, гурьлесин дюнья ве узериндекилер!
О, ерни укюм этмеге келе. О, дюньяны адалетнен, халкъларны догърулыкънен укюм этеджек!
Шимди мен билем ки, РАББИ эписи аллалардан буюк; О, бойле шейлер япып, исраиллилерни гъурурлы мысырлыларнынъ аллаларындан къуртарды, – деди.
Падиша Даниялгъа: – Сен бу сырны ачып олгъанынъ себебинден, керчектен сизинъ Алланъыз – аллаларнынъ Алласы, падишаларнынъ Раббисидир ве сырларны ачкъан Алладыр! – деди.
Алланъыз олгъан РАББИ – аллаларнынъ Алласы, раббилернинъ РАББИсидир, улу, къудретли ве къоркъунчлы Алладыр! О адамларнынъ бетине бакъмай, къапарлар алмай,
– Аллаларнынъ Алласы – РАББИ, аллаларнынъ Алласы – РАББИдир! О, биле, эм Исраиль де бильсин! Эгер биз бугунь РАББИге къаршы турып, ондан юзюмизни чевирсек, РАББИ бизни бугунь аджымасын!