3 Раббилернинъ Раббисине шукюр этинъиз, – акъикъатен эбедийдир Онынъ севгиси!
Башкъасы акъкъында гизлиден ошек айткъанны мен ёкъ этерим, юксектен бакъкъан ве юреги къабаргъан адамны асыл чыдамам.
РАББИге шукюр этинъиз! О, хайырлыдыр ве эбедийдир Онынъ севгиси!
Тюркю. Давутнынъ зебуры.
Не де бахтлыдыр къабаатсыз ёлунен, РАББИнинъ Къанунынен юрген адамлар!
Вавилон озенлери боюнда отурып, биз Сионны акъылымызгъа кетирип, агълай эдик.
Эй, Ерусалим, РАББИни макъта! Алланъны макъта, эй, Сион!
Давутнынъ зебуры. Давут Авимелекнинъ огюнде озюни делиликке урып, онынъ янындан къувулып кетти.
Саф юрекли адамны гизлиден беклеп, ич къоркъмайып, апансыздан онъа окъ аталар.
Иса онъа: – Сен Менден яхшылыкъ акъкъында не сорайсынъ? Тек бир Алла яхшыдыр. Эгер эбедий аяткъа кирмеге истесенъ, эмирлерни беджер, – деди.