2 О, РАББИ огюнде ант эткен, Якъупнынъ Кучьлю Алласына адакъ берип, деген:
Эй, джаным, не ичюн бойле тюшкюнсинъ? Не ичюн ичимде сыкъыласынъ? Аллагъа умют багъла! Мен Онъа даа шукюр этеджегим; О, меним Къуртарыджым ве Аллам!
Эй, Алла, Сен – меним Падишам. Якъупкъа къуртулыш бер!
Давутнынъ зебуры. Давут Ехуда сахрасында олгъан вакъытта язылгъан йыр.
РАББИ-ТААЛЯ, Исраильнинъ Азизи бойле деди: – Эгер сиз къайтсанъыз ве тынч олсанъыз, джанларынъызны къуртарырсынъыз; раат олып, Раббиге ишансанъыз, кучьлю олурсынъыз. Амма сизлер истемединъиз:
РАББИден сабырнен къуртулыш беклемек – яхшыдыр!
Сизлерге догърусыны айтам: ким Алланынъ Падишалыгъыны бала киби къабул этмесе, анда киралмайджакъ, – деди.
Сабырлы олсанъыз, озь джанынъызны къуртараджакъсыз, – деди.
Дин къардашлар, балалар киби тюшюнменъиз. Яманлыкъкъа коре, бала киби къабаатсыз олунъыз, акъылгъа коре исе буюк адамлар киби олунъыз.
Сонъ Давут Шаулгъа: – Не ичюн санъа: «Мына Давут санъа къаршы ярамай иш япмагъа чаре къыдыра», – деген адамларны динълейсинъ?
Давут буюк бир хавф алтына тюшти, чюнки халкъ оны ташларнен ольдюреджек олды. Эр бир киши огъуллары ве къызлары ичюн джандан къасеветленди.