3 Амма эписи ёлдан урулып, бозулдылар, бири-бирине ошадылар. Яхшылыкъ япкъан ич кимсе ёкъ, бир адам биле ёкъ!
Энди исе Алламыз РАББИ бизге къыскъа вакъыткъа эйилик япты, бир къачымызны къуртарды, Озь азиз еринде ерлешмеге бизге ёл ачты. Алламыз козьлеримизге ярыкъ берди, бизни къуллукъта бираз джанландырды.
Сен – меним сыгъынагъым! Сен мени белядан сакълайсынъ, къуванчлы енъиш къычырувларынен Сен мени сарып аласынъ! Сэла
Баш чалгъыджы ичюн. Аль-ханнехилот. Давутнынъ зебуры.
Тёкюльген къан ичюн О, джеза бере, азаплангъанларны О, акъылында тута, оларнынъ фигъанларыны ич унутмай.
Амма олар къызышкъанларында, Мен оларгъа байрам япып, эписини сархош этеджегим. Олар кейфленип, эбедий юкъугъа даладжакълар ве уянмайджакълар, – дей РАББИ.
Вавилоннынъ башлыкъларыны, акъыллы адамларыны, виляет башлыкъларыны, акимлерини ве аскерлерини сархош этерим де, эбедий юкъугъа даладжакълар ве бир даа уянмайджакълар, – дей Падиша, Онынъ Ады – Ордулар РАББИсидир!
Я РАББИ, бизнен не олгъаныны унутма! Бакъ да, масхаралыгъымызны корь.
О – башкъа миллетлерни ярыкълатаджакъ Нурдыр, Сенинъ Исраиль халкъынънынъ шуретидир.
чюнки эр ачылгъан шей – ярыкътыр. Шунынъ ичюн бойле айтылгъан: «Эй, юкълагъан, тур ве олюлерден котериль, ве Месих сени ярыкълатыр».
Шеэрни ярыкълатмакъ ичюн не кунеш, не ай керек; оны Алланынъ Шурети ярыкълатаджакъ; шеэрге Къозу нур сачаджакъ.
Ёнатан исе бабасынынъ сёзлерини эшитмеген эди. Элиндеки таягъыны узатып, балгъа тыкъты, агъзына узатты ве къапты, шу ань такъаты кельди.
Ёнатан: – Бабам эр кеске беля кетирди. Бакъынъыз, шу балдан бир парча ашагъан сонъ, такъатым кельди.