Biblia Todo Logo
အွန်လိုင်း သမ္မာကျမ်းစာ

- ကြော်ငြာတွေ -




Зебур 13:2 - Мукъаддес Китап

2 РАББИ инсан огъулларына коклерден бакъты, «Алланы къыдыргъан бир акъыллы адам бармы?» – деди.

အခန်းကိုကြည့်ပါ။ ကော်ပီ




Зебур 13:2
44 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ  

Падиша менден: – Не ичюн гъамлы корюнесинъ? – деп сорады. – Хаста дегильсинъ, демек, мытлакъа юрегинъде бир дерт бар. Мен пек къоркътым.


– Бизге къаршы чыкъкъан душман – бу яман Хамандыр! – деди Эстер къыраличе. Хаман падишанынъ ве къыраличенинъ огюнде пек къоркъты.


Яманлыкъ япкъан олсам, башыма беля! Инсафлы олсам биле, башымны котералмам. Масхаралыкъкъа ве дертлерге тойдым.


Бурнундан тютюн чыкъты, агъзындан эр шейни ёкъ этиджи атеш фышкъырды, алевленген комюр сепильди.


О вакъыт мен Алланынъ къурбан ерине, мени чокъ къувандыргъан Аллама бараджагъым. Санъа сантыр чаладжагъым, эй, Алла, меним Аллам!


Джаным да къоркъудан пек титрей. Сен исе, я РАББИ, не вакъыткъадже бу шей девам этеджек?


Мен Санъа ишанам, Аллам, я РАББИ! Мени эписи къувалагъанлардан къуртар ве къорчала мени!


Буны мен эр вакъыт айтып береджегим, Якъупнынъ Алласына чалгъы чаладжагъым.


Я РАББИ, бизим Алламыз, бутюн ер юзюнде Сенинъ Адынъ не къадар юдже! Шуретинъ коктен де юксектир!


Сен халкъларны сёгдинъ, инсафсызны ёкъ эттинъ, эбедиен оларнынъ адларыны ер юзюнден сильдинъ.


Юрек къуванчы адамнынъ бетини ачар, юрек дерди исе рух сёндюрир.


Мен даа буны корьдим: адамгъа ашап-ичмеге ве Алла берген бутюн омрю девамында ер юзюнде эткен заметлеринден разы олмагъа – хош ве яхшыдыр, чюнки будыр онынъ къысмети.


Не ичюн хасталыгъым кечмей, не ичюн ярам яхшы олмайып, шифаны къабул этмей? Алдатыджы бир чокъракъ, ишанчсыз сувлар дайын, манъа оладжакъсынъмы, аджеба?


Сен: «Вай-вай-вай, башыма беля! РАББИ агърыма къасевет къошты, ах чекип, такъаттан кесильдим, раатлыкъ тапамайым!» – дединъ.


Къасеветимде ич кимсе гонълюмни алмаз, юрегим такъаттан кесиле.


Оны чекиштиргенлер башлыкъларына чевирильди, душманлары раат олды; яман япкъанлары чокъ олгъаны ичюн, РАББИ башына беля тюшюрди; душманларынынъ огюнде балалары сюргюнлик этильди.


Этегинде арамлыкъ бар эди, амма не оладжагъыны тюшюнмеди; башкъаларны шашырып, пек ашаланды, гонъюль аладжакъ кимсеси де ёкъ эди. «Я РАББИ! Беляма бакъ! Душманым кучьлю олды!»


Не ичюн бизни бутюнлей унутасынъ? Нечюн бизни о къадар чокъ вакъыткъа къалдырасынъ?


О, янында олгъан адамларгъа: – Джаным сыкъылып, олю гъамынен тола. Мында къалынъыз ве Меннен берабер козь-къулакъ олунъыз, – деди.


Мен эр кунь Алланынъ Сарайында сизинъ аранъызда олгъанымда, Манъа къол котермей эдинъиз. Амма шимди сизинъ вакътынъыз, къаранлыкънынъ укюми, – деди.


Лякин буны сизге айткъаным ичюн, юреклеринъиз гъам-къайгъыгъа толды.


юрегим буюк гъамнен ве битмез дертнен сызлай.


Керчектен де, о, олюм алында хаста эди. Амма Алла оны аджыды. Ве тек оны дегиль де, мени де аджыды, ёкъса меним дердим чокълашыр эди.


Шаул Давуттан даа да бетер къоркъмагъа башлады, ольгендже онынъ душманы олды.


Бугунь манъа яхшылыкъ япып, буны манъа косьтердинъ. РАББИ мени сенинъ къолунъа теслим эткенде, сен мени ольдюрмединъ.


ကြှနျုပျတို့နောကျလိုကျပါ:

ကြော်ငြာတွေ


ကြော်ငြာတွေ