1 Исраиль Мысырдан чыкъкъанда, Якъупнынъ сою ябанджы тильде лаф эткен халкътан айырылгъанда,
Эй, РАББИнинъ къуллары, Оны макътанъыз! РАББИнинъ Адыны макътанъыз!
Эльхамдюлилля! РАББИнинъ Адыны макътанъыз, Оны макътанъыз, РАББИнинъ къуллары,
ве Башаннынъ падишасы Огны ёкъ этти, – акъикъатен эбедийдир Онынъ севгиси!
Эй, Сион! Сенинъ Алланъ олгъан РАББИ эбедиен несильден несильге Падиша олур! Эльхамдюлилля!
Я РАББИ, Сен буны корьдинъ, индемейип отурма! Я Рабби, менден узакълашма!
Сонъ тахттан бир сес чыкъты: – Эй, Алламызнынъ бутюн къуллары, Ондан къоркъкъан буюк ве кичиклер, Оны макътанъыз!