4 РАББИ бутюн халкъларнынъ устюндедир, шурети исе коклерден де юкъары!
Омрюнъ уйле кунешинден айдын олур, къаранлыкъ сабагъа чевирилир.
Не ниетинъ олса, оны беджерирсинъ, ёлларынъны ярыкъ айдынлатыр.
Онынъ лампады башымнынъ устюнде нур сача эди, Онынъ ярыгъынен мен къаранлыкъта юре эдим!
РАББИге шукюр этинъиз! О, хайырлыдыр ве эбедийдир Онынъ севгиси!
Акъылсызлыгъымдан яраларым иринлеп сасымакъта.
Инсафлыкъкъа ве садыкълыкъкъа ынтылгъан адам яшайыш, инсафлыкъ ве шурет тапар.
Аранъыздан РАББИден ким къоркъа? Къулунынъ сёзюни ким тута? Ярыкъ олмайып, къаранлыкъта юргенлер РАББИнинъ Адына ишансын, Алласына таянсын.
ач адамгъа юрекнен берильсенъиз, чекишкенлернинъ истеклерини беджерсенъиз, о заман ярыгъынъыз къаранлыкъта парылдайджакъ, къара геджеси уйле киби оладжакъ.
О заман ярыгъынъыз танъ киби агъараджакъ, тезден яхшы оладжакъсынъыз, догърулыгъынъыз огюнъизден кетеджек, РАББИнинъ Шурети сизни озгъараджакъ.
Амма Адыма сайгъы косьтергенлер ичюн, догърулыкъ кунеши догъаджакъ ве нурларынен шифа кетиреджек. Ве сиз чыкъып, бакъылгъан бузавлар киби, сычрайджакъсынъыз.
Бабанъыз мераметли олгъаны киби, сиз де мераметли олунъыз.
Манъа иман эткен эр бир адам къаранлыкъта къалмасын деп, Мен дюньягъа ярыкъ олып кельдим.
Лякин бири-биринъизге мераметли ве шефкъатлы олунъыз. Алла сизни Месихте багъышлагъаны киби, сизлер де бир-биринъизни багъышланъыз.
Шунынъ ичюн, насыл яшагъанынъызгъа дикъкъат этип бакъынъыз; акъылсызлар киби дегиль, акъыллы адамлар киби арекет этинъиз,
Ярыкънынъ мейвасы – эр бир яхшылыкъ, догърулыкъ ве акъикъаттыр.
Эгер Онынъ адалетли олгъаныны бильсенъиз, буны да билинъиз: догъру иш япкъан эр бир адам Онынъ догъгъан баласыдыр.
Алланынъ балалары да, Шейтаннынъ балалары да бундан билине: догъру япмагъан эр ким, эм де озь агъа-къардашыны севмеген эр ким Алладан дегиль.
Балалар, кимсе сизни ёлдан урмасын! О насыл адалетли олса, догъру япкъан адам да о къадар адалетлидир.