2 Къуртар мени, я РАББИ! Иманлылар гъайып олды, адам огъулларынынъ арасында ишанчлылар къалмады.
Бакъынъыз, инсафсызлар яйларыны тартып, адалетли яшагъан адамларны къаранлыкъта атмакъ ичюн, окъларыны яйгъа къурдылар.
Я РАББИ, Негев акъымларыны киби эсаретте олгъанларымызны къайтар!
Душман джанымны къувалай, аятымны аякъ астына къойды, чокътан ольгенлерни киби, мени къаранлыкъта яшамагъа меджбур этти.
Энди менден узакълашма, чюнки беля якъынлашты, ярдым этеджеклер исе ёкъ.
РАББИнинъ ниети исе эбедий тура, Онынъ юрегининъ мурады несильден несильге кече.
Мен исе, сагъыр киби, эшитмейим, агъзыны ачалмагъан тильсизге ошайым.
Сен ерни зиярет этип, оны сувгъа тойдурасынъ ве оны зенгинлештиресинъ. Алланынъ дерьясы сувгъа толып таша. Сен ашлыкъ азырлайсынъ, чюнки ер юзюни ойле яраткъансынъ.
Ярамайларнынъ яманлыгъы токътап къалсын, инсафлыгъа исе кучь бер, эй, адиль Алла, Сен юреклернен акъылларны сынавдан кечиресинъ!
Алла адалетли суд эте. О, эр кунь адамларны къатты соравгъа чеке.
Керильген яй окъ атмагъа азыр олгъаны киби, тиллери ялан айтмагъа азырдыр; олар кучьлю, амма курешлери акъикъат ичюн дегиль, бир яландан башкъасына кечелер ве Мени бильмейлер, – дей РАББИ.
Исаны гизлиден тутып ольдюрмекни озьара анълаштылар.
Шаул: «Оны Давуткъа берсем, о, Давуткъа къапкъан олур, ве фелестинлилер оны ольдюрир», – деп тюшюнди. Шаул экинджи кере Давуткъа: – Къызыма эвленип, меннен тувгъан оладжакъсынъ, – деди.
Давут, Шаул онъа къаршы ярамай шей тюшюнип чыкъаргъаны акъкъында бильген сонъ, руханий Авиатаргъа: – Эфодны кетир, – деди.