2 Ярамайлар ве хаинлер агъызларыны ачып, манъа ялан айталар.
Кунеш чыкъкъанда, олар топланалар, юваларына къайтып, яталар.
Эр вакъыт РАББИни алгъышлайым, Онъа макътавларым тилимден тюшмез!
Акъкъан сув киби, олар ёкъ олып кетсинлер, олар яйларыны тарткъанда, окълары сынып къалсынлар.
«Не вакъыткъадже сиз адалетсиз суд этерсиз, ярамай адамларгъа кулер юзьнен бакъарсыз? Сэла
Тур, Девора, тур! Тур, тур, тюркю йырла! Тур, Баракъ! Авиноам огълу, эсирлеринъни алып кель!