6 Онъа учурымны урба киби кийдиргенсинъ, сувлар дагъларнынъ башына етип барды.
Душманым: «Оны енъдим», – демесин, аякъларым тайгъанда, мени къувгъанлар севинмесин.
РАББИге тешеккюр йырланъыз, Алламызгъа сантыр чалынъыз!
Омюр чокърагъы Сендедир; Сенинъ нурунъдан биз ярыкъ коремиз.
Ана ойледир инсафсызлар: эр заман аман-эсен яшайлар, байлыкъларыны чокълаштыралар.
Олар ольмегендже азап чекмейлер, беденлери де сап-сагълам.
О, дюньяны адалетнен суд этеджек, халкъларгъа догъру укюм чыкъараджакъ.
Фукъарени къыйнагъан адам Яратыджыгъа къаршы чыкъа, Алланы севип-сайгъан исе ёкъсулгъа къол узата.
Эвельде кечирильген сынъырларнынъ ерини денъиштирме, оксюзлернинъ тарлаларына да кирме.
Сенинъ ичинъде анасы-бабасыны урьмет этмейлер, башкъа халкълардан олгъанларны чекиштирелер, оксюз балаларны ве тул апайларны хорлайлар.
Къул барып келип: «Эфендим, буюргъанынъны беджердим, амма даа бош ерлер бар», – дей.
Лякин сизлер фукъареге урьметсизлик косьтересиз. Сизлерни къыйнагъан, судгъа чекип алып баргъан байлар дегильми?