5 Ер эбедиен тепренмесин деп, оны къатты темель устюне къойгъансынъ.
о заман адамнынъ тени огълан тенинден тазе олур, ве о, яшлыкъ куньлерине къайтар.
РАББИ къаранлыкъ йиберди, ве къаранлыкъ этрафны къаплады, олар Онынъ эмирине къаршы чыкъмады.
Гилад Менимки, Менашше де Менимки. Эфраим – демир къалпагъым, Ехуда – падишалыкъ таягъым.
О, РАББИден яхшылыкъ алыр, Къуртарыджы олгъан Алладан догърулыкъ тапар.
Саф юрекли адамны гизлиден беклеп, ич къоркъмайып, апансыздан онъа окъ аталар.
Бутюн дюнья Санъа бель букеджек, Санъа йыр йырлайджакъ, Адынъа чалгъы чаладжакъ! Сэла
РАББИге ишангъанлар исе тазе кучь аладжакъ, къарталлар киби, къанатларыны котереджек, чапып, болдурмайджакъ, юрип, такъаттан кесильмейджеклер.
Анда онъа юзюмликлерни береджегим, Акъор вадийини онынъ ичюн умют къапусы япаджагъым. Анда о, яшлыгъында киби, Мысырдан чыкъкъан куньлерде киби, тюркюлер йырлайджакъ.
Шунынъ ичюн биз рухтан тюшмеймиз. Корюнген беденимиз къартайса да, ички рухумыз кунь-куньден къуветлене.
Бу дюньядаки зенгин адамларгъа буны буюр: олар гъурурланмасын, келип-кеткен зенгинликке дегиль, Аллагъа умют багъласынлар. О, бизге эр шейни бизим кейфленювимиз ичюн бол-бол бере.
Мен бугунь де, Муса мени ёллагъан куню дайын, эп сагъламым. О вакъыт не къадар кучюм олгъан олса, бугунь де, эм дженк этмек, эм эр бир ишни япмакъ ичюн кучюм бар.