3 Беля баскъан кунюмде Сен менден юзь чевирме, сесиме къулакъ ас, Сени чагъыргъан кунюмде манъа тез джевап бер!
Истекнен ич бир къызгъа бакъмамагъа козьлериме буюрдым.
Козь яшларыны тёкип сачкъан адамлар къуванчнен къычырып берекет джыяр.
Онынъ тили ошек айтмаз, о, достуна яманлыкъ япмаз, якъын адамыны акъаретлемез.
РАББИге ишанып, яхшылыкъ яп, ер юзюнде яшап, акъикъатны тут.
Баш чалгъыджы ичюн. Давутнынъ зебуры.
О, хасталыкъ тёшегинде яткъанда, РАББИ онъа кучь берер. О, хаста олгъанда, Сен Озюнъ оны тедавийледжексинъ!
Куньдюз РАББИ Озь буюк севгисини косьтерир, гедже Онынъ йыры манъа келир, меним дувам исе аятымнынъ Алласына кетер.
Якъын адамнынъ эвини арзу этме, онынъ не апайыны, не къулуны, не хызметчи апайыны, не бугъасыны, не эшегини, не бир шейини истеме.
Мен оларгъа васиет эткен ёлдан не къадар тез урулдылар! Озьлерине алтын иритип, бузавны ясадылар, онъа табынып, къурбан чалдылар ве: «Исраиллилер, мына бизни Мысыр топрагъындан чыкъаргъан алламыз!» – дедилер.
Ярамай адам – беля кетирген, ялан айткъан адамдыр.
О козюни къыпа, аякъларынен бельгилей, пармакъларынен ишаретлер япа.
Бойле апайларнынъ дюльберлиги сени ёлдан урмасын, бакъышлары сени тутмасынлар.
РАББИден къоркъмакъ – яманлыкътан нефрет этмектир. Гъурурдан, юксектен бакъыштан, яман ёлдан ве ялан агъыздан нефрет этем.
Козь корьгени джан истегенинден яхшыдыр. Бу да бошуна ве ель къувалавдыр.
Ёлдан чекилинъиз, туткъан ёлунъыздан урулынъыз, Исраильнинъ Азизини козюмизнинъ огюнден джоюнъыз», – дейлер.
Амма адалетнен яшагъан, догърусыны айткъан, арам къазанчтан нефретленген, къолларыны къапардан узакъ туткъан, къан тёкюльгени акъкъында эшитмемеге къулакъларыны тыкъаткъан, яманлыкъны корьмемеге козьлерини къапаткъан адам
– Сенинъ не козьлеринъ, не акъылынъ бар! Сен тек арам къазанчкъа ынтыласынъ, къабаатсыз къанны тёкесинъ, зулум ве зорбалыкъ япасынъ.
Олар тарлаларны истесе, оларны тартып алалар, эвлерни истесе – тартып алалар. Инсанны хорлайлар, эвини талайлар, адамны ве онынъ барлыгъыны чайпайлар.
юреклеринъизде якъынынъызгъа къаршы биринъиз яманлыкъ япмагъа тюшюнменъиз, ант эткенде ялан айтмагъа ынтылманъыз; бунынъ эписинден Меним юрегим къайта, – дей РАББИ.
Мен исе сизге айтам: ким бир къадынгъа бозукъ ниетнен бакъса биле, гонълюнде о къадыннен гуна ичине энди баткъан ве садыкълыгъыны бозгъан.
Севгинъиз джан-юректен олсун. Яманлыкъны кореджек козюнъиз олмасын, лякин яхшылыкъкъа япышынъыз.
Шимди исе, Алланы бильгенинъизде, даа догърусы, сизни Алла бильгенде, насыл этип, кене шу кучьсюз ве заваллы рухий кучьлерге къайтасынъыз? Янъыдан озьлеринъиз къуллукъкъа берильмеге истейсинъизми?
Айырылып, бутюнлей ёкъ этиледжек шейлерден ич бирини алма. Сонъ РАББИнинъ гъазабы тынчланыр, ве О, санъа мерамет косьтерип, сени аджыр ве баба-деделеринъе ант эткени киби, сени чокълаштырыр.
Сакъын, юрегинъде: «Единджи йыл, я да багъышлав йылы, якъынлаша», – деген ярамазлыкъ тюшюнме, фукъаре семетдешинъе мераметсизликнен бакъма, онъа ёкъ деме. Олмаса, о, санъа къаршы РАББИге агъланыр, ве башынъа гуна олур.
Бизлер исе имандан вазгечмемиз, ёкъ олмамыз. Лякин иманымызны сакълармыз, джанымызгъа къуртулыш тапармыз.
Онынъ ичюн пек джесюр олунъыз! Мусанынъ Теврат китабында язылгъан эр шейни тутып, бутюнлей беджеринъиз, ондан сагъгъа-солгъа урулманъыз.
Эгер олар инсафлыкъ ёлуны билип, оларгъа берильген азиз эмирден баш чевирселер, шу инсафлыкъ ёлуны ич бильмемек оларгъа яхшыджа олур эди.
Олар озюмизнинъ арамыздан чыкътылар, лякин олар бизден дегиллер. Эгер олар бизден олгъан олса, бизнен къалыр эдилер. Оларнынъ бизден айырылып кеткени олар эписи бизден олмагъаныны косьтере.
– Мен Шаулны падиша этип къойгъаныма пек языкъсындым, чюнки о, Менден юзюни чевирди, Меним эмиримни беджермеди, – деди. Смаил пек къасеветленди ве бутюн гедже РАББИге дувалар этти.