2 Я РАББИ, дувамны эшит, ярдым къычырувым Санъа етип барсын!
Ибраим балаларына ве эписи несиллерине адалетли ве инсафлы яшайышны огретсин деп, РАББИнинъ ёлунда юрмеге эмир этсин деп, Мен оны сайлап алдым. Онъа бутюн ваде эткенлеримни япарым», – деп тюшюнди.
Давут бутюн Исраильге падишалыкъ япты, озюнинъ бутюн халкъыны акълы суд этти.
Сулейман къартайгъанында, олар юрегини башкъа аллаларгъа бойсундырдылар. Давут бабасынынъ юреги бутюнлей РАББИге берильген эди, амма Сулейманнынъ юреги шимди Алласына бутюнлей берильмеген эди.
Давут бабанъ киби Меним огюмде темиз юрекнен ве догърулыкънен Мен санъа буюргъан эписи шейлерни тутып, низамнамелеримни ве къарарларымны сакълап юрсенъ,
Исраильдеки ибадет тёпелери даа къалды, лякин Асанынъ юреги бутюн куньлеринде Аллагъа ишанчлы эди.
Алланынъ къолу исе Ехуданынъ устюнде эди. РАББИнинъ сёзюне коре, падишанынъ ве башлыкъларнынъ буюргъаныны беджермек ичюн, О, оларгъа бирлик берди.
Аджыныкълы инъильдегенимден, терим кемигиме япышып къалды.
Я РАББИ, Озь ёлунъны манъа огрет, душманларым ичюн, манъа догъру ёлны косьтер.
Манъа топракътан къурбан ерини япынъыз, анда къойларынъызны ве малларынъызны бутюнлей якъыладжакъ къурбанлар ве аманлыкъ къурбанлар оларакъ кетиринъиз. Адыма багъышлангъан эр бир ерде Мен пейда олып, сизге эйилик этерим.
– Я РАББИ! Сенинъ огюнъде насыл садыкълыкънен ве бутюн юрегимнен Санъа берилип юргенимни эсле. Сенинъ огюнъде яхшылыкъ яптым, – дува этип, аджджы агълап башлады.
Оларны балаларынъа огрет. Олар акъкъында эвинъде отургъанда, ёл бою кеткенде, яткъанда-тургъанда айт.
Эгер сизге РАББИге хызмет этмек яман шей киби корюнсе, шимди кимге хызмет этмеге сайланъыз: дерьянынъ янында яшагъан баба-деделеринъизнинъ аллаларына я да аморлыларнынъ топракъларында яшап, оларнынъ аллаларына хызмет этинъиз. Мен ве эвим исе РАББИге хызмет этеджекмиз.
Ахимелек падишагъа: – Хызметчилеринънинъ арасында Давут киби санъа садыкъ сою бармы? О, эм падишанынъ киеви, эм сакъчыларынънынъ башлыгъы ола, эм эвинъде урьмет къазана.