1 Севги ве адалетинъ акъкъында йырлайджагъым, Санъа чалгъы чаладжагъым, я РАББИ!
Эльхамдюлилля! Эй, джаным, РАББИни макъта!
РАББИнинъ ниети исе эбедий тура, Онынъ юрегининъ мурады несильден несильге кече.
Къорах огъулларынынъ зебуры. Йыр.
Шунынъ ичюн падишалар топланып, онынъ янына эписи якъынлашты.
Баш чалгъыджы ичюн. Телли чалгъы алетлеринде. Зебур. Йыр.
Эй, Алла, халкълар Сени макътасын, бутюн халкълар Сени макътасынлар!
Инсафлылар исе къувансын, Алланынъ огюнде севинсинлер, къуванч иле шенъленсинлер олар!
Мына бу шей РАББИге эр бир туякълы, бойнузлы бугъадан, я да танадан чокъ кейф кетирир.
Падиша къудретлидир, О, адалет севе! Сен догърулыкъны къургъансынъ, Якъупнынъ союна адалет ве акъикъатны косьтергенсинъ.
Сион къызы, къуван! Исраиль, севин! Ерусалим къызы, джан-юректен къуванып шенълен!
РАББИ бутюн дюньянынъ падишасы оладжакъ. О куню тек бир РАББИ оладжакъ, Онынъ тек бир Ады къаладжакъ.
Иса энди Зейтюн дагъындан тюшкен ёлгъа якъынлашкъанда, Онынъ пек чокъ шегиртлери, корьген аджайип шейлерни хатырлап, къуванчкъа толдылар ве кучьлю сеслернен Алланы шерефлеп башладылар:
Даа бойле айтылгъан: «Эй, халкълар! Алланынъ халкъынен берабер къуванынъыз!»
Эй, халкълар! Алланынъ халкъынен берабер къуванынъыз! О, къулларынынъ къаны ичюн акътыманыны ве Озь душманларынынъ интикъамыны алыр, Озь топрагъы ве халкъы ичюн одеме этер.