7 РАББИ инсафлыдыр, О, адалетни севе. Догъру яшагъан адамлар Онынъ юзюни кореджеклер.
Олар беля тюшюнип, яманлыкъ догъар, къарынлары да алдав азырлар.
Яманлыкъ агъзында татлы корюнсе де, оны тилининъ тюбюне гизлесе биле,
Я РАББИ, не вакъыткъадже мени унутаджакъсынъ? Не вакъыткъадже менден юзюнъни сакълайджакъсынъ?
Я РАББИ, агъзыма бекчи къой, дудакъларымнынъ къапусыны къору!
Манъа къоюлгъан тузакълардан, беля кетириджилернинъ къапкъанларындан сакъла мени.
Инсан огъулларына Сенинъ къудретинъни ве шан-шуретли Падишалыгъынъны бильдирмек ичюн, Падишалыгъынънынъ шурети акъкъында айтарлар, кучь-къудретинъ акъкъында икяе этерлер!
РАББИ мераметли ве шефкъатлы! О, пек сабырлы! Севгиси буюк!
РАББИге ишанып, яхшылыкъ яп, ер юзюнде яшап, акъикъатны тут.
Эй, джаным, не ичюн бойле тюшкюнсинъ? Не ичюн ичимде сыкъыласынъ? Аллагъа умют багъла! Мен Онъа даа шукюр этеджегим; О, меним Къуртарыджым ве Аллам!
Душманларым мени козеткенлери ичюн, мени Сенинъ адалет ёлунъа къой. Сенинъ ёлунъ огюмде догъру олсун, я РАББИ!
Алла къабул эткен къурбан – тынч юректир. Юваш ве пешман эткен юрекни Сен ред этмезсинъ, эй, Алла.
Амма эписи ёлдан урулып, бири-бирине ошап, бозулдылар. Яхшылыкъ япкъан ич кимсе ёкъ, бир адам биле ёкъ!
Къанунны бозгъанлардан мени къуртар, къан тёккен адамлардан мени къорчала.
Эй, Алла, Озюнъ бизни ташлап кетмединъми? Ордуларымызнен чыкъмайсынъ да, эй, Алла!
Белялардан бизге ярдым эт, чюнки инсаннынъ ярдымы боштыр.
Сенинъ севгинъ аяттан гузельдир, меним дудакъларым Сени макътайджакъ.
Сен дуваны эшитесинъ, бутюн инсанлар Санъа келеджек.
Окъларыны алевлендирип, О, эджель силясыны азырлар.
Юреклеринде: «Оларнынъ эписини бойсундыраджакъмыз!» – дедилер; ер юзюнде Аллагъа ибадет эткен бутюн ерлерни кульге чевирдилер.
Ялан тильнен къазанылгъан байлыкъ – тез гъайып олгъан думан, олюм тузагъыдыр.
Бош шейлерни ве яланны менден узакълаштыр, мени не фукъаре, не де зенгин эт, тек керек олгъан ашны бер манъа.
Адалет ичюн агъзыны ачкъан, керчекни къорчалагъан кимсе ёкъ. Бош шейге ишаналар, ялан айталар, яманлыкъ тюшюнип, ярамазлыкъ догъалар.
Керильген яй окъ атмагъа азыр олгъаны киби, тиллери ялан айтмагъа азырдыр; олар кучьлю, амма курешлери акъикъат ичюн дегиль, бир яландан башкъасына кечелер ве Мени бильмейлер, – дей РАББИ.
Сен, Йирмея, хиянетлик ортасында яшайсынъ. Хиянетлиги ичюн, олар Мени танымагъа истемейлер, – дей РАББИ.
Эй, фукъарелерни таптагъанлар, заваллыларны чекиштиргенлер, буны динъленъиз!
Эй, йыланлар сойлары! Сиз яман олып, яхшы сёзлерни насыл айтып олурсынъыз? Адамнынъ юрегинде не олса, оны тили айта!