6 Инсафсызларнынъ башына О, янгъан къорны, ягъмур киби, ташлайджакъ, эм де атеш ве кукюрт ягъдыраджакъ, куйдюрген ель де оларнынъ къысмети оладжакъ.
Баш чалгъыджы ичюн. Аль-хашшеминит. Давутнынъ зебуры.
Я РАББИ, Сенинъ эвинъде ким отураджакъ? Ким мукъаддес дагъынъда яшайджакъ?
РАББИ – меним къысметим, меним къадирим; башымнынъ язысы Сенинъ къолунъда.
Рухумны Сенинъ къолунъа берем. Сен мени сатын алдынъ, я РАББИ, эй, акъикъий Алла!
Яман ишлер тез суд этильмез. Бунынъ ичюн инсан огъуллары яманлыкъ япмагъа къоркъмаз.
«Омюрбилля ханым-эфенди оладжагъым», – айта эдинъ, амма бундан сонъ нелер оладжагъыны акълынъда тюшюнмединъ.
«Келинъиз, мен шарап кетиририм, тойгъандже ички ичейик, ярын да бугунь киби оладжакъ, атта даа яхшы оладжакъ», – дейлер.
Олар сыкъ тикенлик ичинде къарышып къаладжакълар, сархош олгъандже шарап ичеджеклер. Оларнынъ эписи, къуру тобан киби, янып кетеджек.
Эгер де бу яман къул озь гонълюнде: «Эфендим якъын арада кельмейджек», – деп тюшюнсе,
Адамлар: «Тынчлыкъ-аманлыкъ ве хавфсызлыкъ», – деп юргенде, о вакъыт олюм оларгъа апансыздан, догъаджакъ къадынгъа агъры киби, келеджек, ве олар ондан къачып кетмейджеклер.
О не къадар юкселип, байлыкъта яшагъан олса, онъа о къадар чокъ азап ве гъам беринъиз! Ороспу ичинден: «Мен падишалыкъ этем, тул къадын дегилим, ич бир вакъыт гъам корьмем», – дей.