5 Шунынъ ичюн ярамай адамлар къыямет куню къуртулып оламазлар, гунакярлар да инсафлыларнынъ топлашувында олмазлар.
Санъа ишангъан ич кимсе утанмасын, себепсиз хаинлик япкъанлар исе утансынлар.
Юзюнъни менден сакълама, гъазап ичинде къулунъны ред этме. Сен меним ярдымджым олдынъ, менден вазгечме, ташлап кетме мени, эй, Аллам, меним Къуртарыджым!
Сен яманлыкъны севген Алла дегильсинъ, яман адам Сенинъ янынъда ер тапмаз.
Халкълар озьлери къазгъан чукъургъа тюшти, озьлери къойгъан тузагъына аякълары илинди.
О заман сиз инсафлынен инсафсыз адам, Аллагъа хызмет эткеннен этмеген адам арасындаки фаркъны кореджексинъиз.
Дюньянынъ сонъунда да ойле оладжакъ: мелеклер чыкъып, яман адамларны инсафлы адамларнынъ арасындан айырып,
Онынъ огюне эписи халкълар топланаджакълар. Чобан къойларны эчкилерден айыргъаны киби, Инсан Огълу оларны эки къысымгъа боледжек.
Сонъ сол тарафындакилерине: – Эй, лянетлилер! Ёкъ олунъ козюмден! Шейтангъа ве онынъ мелеклерине азырланылгъан эбедий атешке тюшюнъиз!
Шунынъ ичюн, олар эбедий джезагъа, инсафлы адамлар исе эбедий аяткъа бараджакълар.
Шу себептен эр вакъыт козь-къулакъ олып турунъыз. Бу келеджек мусибетлерден къуртулмагъа кучь тапмакъ, Инсан Огълунынъ алдында турмагъа ляйыкъ олмакъ ичюн, эр вакъыт дува окъунъыз.
О, бутюн адамларны суд этеджек, эр бир инсанны – имансыз ишлери ичюн, алласыз гунакярларны – Онынъ акъкъында бутюн юзьсюз лафлар айткъанлары ичюн джезалайджакъ».