38 О вакъыт адам: – Иман этем, Рабби! – деди де, Исанынъ огюнде озюни ерге ташлады.
Огълуны урьмет этинъиз, ёкъса Онынъ ачувы чыкъар, ве сиз озь ёлунъызда гъайып олурсынъыз, чюнки Онынъ ачувы тезден алевленир! Онъа ишангъан адамлар не де бахтлы олурлар!
«Токътанъыз да, билинъиз: Мен – Аллам. Халкълар арасында Мени юксельтеджеклер, ер юзюнде Мени юксельтеджеклер».
Къайыкътаки шегиртлер исе Исагъа бель букип: – Керчектен де Сен – Алланынъ Огълусынъ! – дедилер.
Исаны корип, Онъа табындылар. Базылары исе шубелендилер.
Апансыздан оларнынъ къаршысына Исанынъ Озю чыкъып: – Мерабанъыз! – деди. Къадынлар Онынъ янына чапып бардылар ве аякъларыны къучакълап, теменна эттилер.
Шу арада лепра хасталыгъынен чекишкен бир адам Онъа якъынлашып, тиз чёкти де: – Эфендим, эгер истесенъ, мени эляллап тедавийлерсинъ, – деди.
Шегиртлери Онъа бель букип, буюк къуванчнен Ерусалимге къайтып кельдилер.
Тома Исагъа: – Меним Раббим ве меним Аллам! – деп джевап берди.
Иса: – Корьмегенлер корьсюнлер, корьгенлер исе кёр олсунлар деп, Мен бу дюньягъа суд этмеге кельдим, – деди.