37 – Сен Оны корьдинъ, мына сеннен лаф эткен – Онынъ Озю, – деди Иса.
Чокъ шей коресинъ, амма фаркъына бармайсынъ, къулакъларынъ ачыкъ, амма эшитмейсинъ.
О вакъытта Иса сёзюни девам этти: – Бабам, кок ве ернинъ Раббиси! Шуретлейим Сени, чюнки Сен шуны акъыллылар ве бильгилилер ичюн гизли эттинъ, кучюк балаларгъа исе ачтынъ!
Иса къадынгъа: – Сеннен лаф эткен Мен – Одырым, – деди.
Ким Онынъ истегини беджермеге истесе, бу огретюв Алладанмы я да Мен Озюмден айткъанымны биледжектир.
О вакъыт адам: – Иман этем, Рабби! – деди де, Исанынъ огюнде озюни ерге ташлады.