31 Биз билемиз ки, Алла гуналы адамларны динълемей. Ким Алладан къоркъып, Онынъ истегенини беджерсе, Алла тек оны динълей.
Бойлеликнен, дживардаки шеэрлерни ёкъ эткенде, Алла Ибраимни акъылында тута эди. Алла Лут яшагъан шеэрлерни йыкъкъанда, Лутны йыкъаджакъ ерлеринден къуртарды.
Шимди апайны акъайына къайтар, чюнки о пейгъамбер. О, сенинъ ичюн дува этер, ве сен сагъ-селямет къалырсынъ. Эгер къайтармасанъ, биль ки, сен мытлакъа оледжексинъ. Сен ве бутюн сенинъ эвинъдекилеринъ оледжеклер.
Яман адамларнынъ къопайлыгъы ичюн, олар ярдымгъа чагъырса да, О, оларгъа джевап бермез.
Алла керчектен бош лафны эшитмез, Къудретли онъа къулакъ асмаз.
Шимди еди бузав ве еди къочкъар алынъыз, къулум Эюпкъа кетинъиз ве оларны озьлеринъиз ичюн бутюнлей якъыладжакъ къурбан оларакъ кетиринъиз. Къулум Эюп сиз ичюн дува этер. Мен онынъ дувасыны къабул этерим ве, сизлер Меним акъкъымда къулум Эюп киби догъру айтмасанъыз да, сизни джезаламам.
Гемилерде денъизге чыкъкъанлар да, буюк сувларда иш япкъанлар да
Сен падишаларгъа къуртулыш бересинъ, къулунъ Давутны олюм къылычындан къуртарасынъ.
Мени кореджек козю олмагъанлар эписи озьара фысылдашып, манъа къаршы яманлыкъ япмагъа ниетленелер.
Яман адамлардан РАББИ пек узакътыр, инсафлыларнынъ дуваларыны исе эшитир.
Фукъаренинъ къыяметине къулакъ къапаткъан, бир кунь ола озю къыямет къопарыр, лякин онъа кимсе джевап бермез.
Къанунгъа къулакъ асмагъан адамнынъ дувасы да пистир.
Къолларынъызны Манъа узаткъанларынъызда, сизни корьмейим деп, козьлеримни къапатаджагъым. Дуваларынъызны чокълаштыргъанынъызда, эшитмейджегим. Ольдюрген адамларнынъ къанындан къолларынъыз къырмызы.
О вакъыт РАББИни чагъыргъанда, О эшитеджек, ярдым сорагъанда, РАББИ: «Мен мындам», – айтаджакъ. Аранъыздан эр тюрлю боюндырыкъны гъайып этсенъиз, къабаатламагъа битирсенъиз, яманламакътан вазгечсенъиз,
Онынъ ичюн РАББИ бойле дей: Бакъынъыз! Мен башларына беля тюшюреджегим, ве олар ондан къуртулып оламайджакълар. Менден ярдым истейджеклер де, Мен оларны эшитмейджегим.
– Ораза тутаджакълар, лякин къычырувларыны эшитмейджегим. Бутюнлей якъыладжакъ къурбанларны ве ашлыкъ бахшышларыны кетиреджеклер, амма олардан разы олмайджагъым. Оларны къылычнен, ачлыкънен ве ольдюриджи хасталыкънен ёкъ этеджегим.
РАББИ манъа деди ки: – Мусанен Смаил огюмде турып, ялварсалар биле, бу халкъкъа юрегим ятмаз. Оларны огюмден къувала, кетсинлер.
Шунынъ ичюн Меним ачувым оларгъа тёкюледжек! Оларны аджымам, мерамет этмем. Къулакъларыма чокъ къычырсалар биле, оларны динълемем!
Олар РАББИден ярдым истейджек, амма О, оларгъа джевап бермейджек, олар яманлыкъ япкъанлары ичюн, олардан бетини чевиреджек.
Ордуларнынъ РАББИси бойле дей: – Мен чагъыргъанда, олар динълемеди. Шунынъ ичюн де олар Мени чагъыргъанда, Мен оларны динълемедим.
Амма шимди де билем ки, Сен Алладан не истесенъ, Алла Санъа береджек.
Сиз Мени сайлагъанынъыз дегиль, сизни Мен Озюм сайладым, юрмеге ве гъайып олмайджакъ мейва бермеге тайин эттим. Шунынъ ичюн, Меним Адымдан Бабадан не истесенъиз, О, сизге береджек.
Иса исе оларгъа шай деди: – Меним ашым – Мени Ёллагъаннынъ ирадесини беджермек ве Онынъ ишини битирмектир.
Ким Онынъ истегини беджермеге истесе, бу огретюв Алладанмы я да Мен Озюмден айткъанымны биледжектир.
– Шашыладжакъ бир шей! – деп джевап берди о. – Сиз Онынъ къаерден олгъаныны бильмейсиз, лякин О меним козьлеримни ачты!
Догъма кёрнынъ козьлерини бир кимсе ачкъаныны дюнья тургъандан берли эшитильмеген.
Сизлер къайттынъыз ве РАББИнинъ огюнде агъладынъыз. Лякин РАББИ давушынъызны эшитмеди ве сизни къабул этмеди.
О вакъыт Мен дедим: – Мына, бурулгъан кягъытта Меним акъкъымда язылгъаны киби, Мен Сенинъ истегинъни беджермеге кельдим, эй, Алла!