5 Муса Къанунымызда бойле къадынларны ташнен урып ольдюрмеге буюргъан. Я Сен бунъа не айтарсынъ?
Халкъ оларны ташларнен ольдюрсин, къылычларнен парчаласын, огъул-къызларыны ёкъ этсин, эвлерини де якъсын.
Бир акъай аиле садыкълыгъыны бозып, башкъа къадыннен я да башкъа акъайнынъ апайынен ятса, эм аиле садыкълыгъыны бозгъан адам, эм къадын мытлакъа ольдюрильсин.
Онынъ киеви Юсуф инсафлы адам олгъаны себебинден, Мерьемден айырылмакъ ниетине кельди, лякин гизли, чюнки къадынны масхара этмеге истемеди.
Мени, Алланынъ Къануныны я да Пейгъамберлернинъ Языларыны ёкъ этмек ичюн кельди, деп тюшюнменъиз. Мен оларны ёкъ этмек ичюн дегиль, беджермек ичюн кельдим.
– Оджа! – дедилер. – Бу апай аиле садыкълыгъыны бозгъан вакъытта якъаланды.