55 Меним беденим – акъикъий аш, къаным – акъикъий ичимликтир.
Чокъ адамлар: «Ким бизге яхшылыкъ косьтереджек?» – дейлер. Юзюнънинъ нуру устюмизни ярыкълатсын, я РАББИ!
Иса, Натанельнинъ Онъа якъынлашкъаныны корип: – Бакъынъыз, мына ич айнеджиликни бильмеген акъикъий исраиллидир! – деди.
Адамларнынъ эписини ярыкълатаджакъ акъикъий ярыкъ исе дюньягъа келеята эди.
Мен – акъикъий юзюм асмасы олам, Бабам исе – багъджыдыр.
Иса оларгъа: – Сизге керчектен догърусыны айтам: сизге коктеки отьмекни берген киши Муса дегиль эди. Акъикъий коктеки отьмекни сизге Бабам бере.
Меним беденимни ашагъан ве къанымны ичкен адамда эбедий аят бар. Мен оны сонъки куньде тирильтеджем.
Беденимни ашагъан ве къанымны ичкен адам Менде яшай, онда Мен де яшайым.
Онъа иман эткен еудийлерге Иса шай деди: – Меним сёзюмнен яшай берсенъиз, сиз акъикъий шегиртлерсинъиз.
Шунынъ ичюн, эгер Огъул сизни азат этсе, акъикъатен азат олурсыз.
Азиз Ерде, акъикъий Мукъаддес Чадырда хызмет эте. Бу Чадырны адамлар дегиль, Рабби Озю къургъан.
Даа шуны билемиз: Алланынъ Огълу кельди ве, биз Акъикъий Олгъанны таныйыкъ деп, бизге акъыл берди. Биз акъикъий Аллада, Онынъ Огълу Иса Месихте булунамыз. Бу – акъикъий Алла ве эбедий омюрдир.