32 Иса оларгъа: – Сизге керчектен догърусыны айтам: сизге коктеки отьмекни берген киши Муса дегиль эди. Акъикъий коктеки отьмекни сизге Бабам бере.
РАББИ Мусагъа: – Иште, Мен сизлерге коктен отьмекни ягъмур дайын ягъдырырым. Халкъ эр кунь чыкъып, оны кунюне еткени къадар джыйсын. Мен оларны сынайым, Къануныма коре бойсунып, яшайджакълармы?
– РАББИ сизге акъшам эт, саба исе тойгъандже отьмек береджек. РАББИ Озюне къаршы шикяетленгенинъизни эшитти. Я биз ким олгъанмыз? Шикяетинъиз бизге къаршы дегиль, РАББИге къаршыдыр, – деп къошты Муса.
Адамларнынъ эписини ярыкълатаджакъ акъикъий ярыкъ исе дюньягъа келеята эди.
Мен – акъикъий юзюм асмасы олам, Бабам исе – багъджыдыр.
– Язылгъаны киби, «оларгъа коктеки отьмекни берди», ве баба-деделеримиз сахрада маннаны ашай эдилер.
Алла берген отьмек коктен тюше ве дюньягъа омюр багъышлай, – деди.
Иса исе оларгъа: – Аят отьмеги – Мендирим. Манъа кельген адам ич бир вакъыт ач къалмаз, Манъа иман эткен адам ич бир вакъыт сувсамаз.
Сонъ еудийлер Исагъа къаршы мырылдап башладылар, чюнки О: «Мен коктен тюшкен отьмек олам», – деген эди. Олар:
Амма коктен кельген отьмек ойле дегиль: оны ашагъан адам ольмейджек.
Меним беденим – акъикъий аш, къаным – акъикъий ичимликтир.
Коктен тюшкен отьмек будыр. О, бабаларынъыз ашагъан отьмекке ошамай. Олар оны ашаса да, ольдилер. Бу отьмекни ашайджакъ адам исе эбедий яшайджакъ.
Амма вакъты-саати кельгенде, Алла Озь Огълуны, къадындан догъулгъанны ве Къанунгъа бойсунгъанны, ёллады.
Даа шуны билемиз: Алланынъ Огълу кельди ве, биз Акъикъий Олгъанны таныйыкъ деп, бизге акъыл берди. Биз акъикъий Аллада, Онынъ Огълу Иса Месихте булунамыз. Бу – акъикъий Алла ве эбедий омюрдир.