15 Иса исе, адамлар келип, Оны тутмагъа ве падиша япмагъа истегенлерини билип, кене бир Озю дагъгъа котерильди.
Бир кунь Иса, адамларнынъ чокълугъыны корип, дагънынъ тёпесине чыкъып отурды. Шегиртлери Онынъ янына кельдилер.
Онынъ огюнде ве артында юргенлер: – Аллагъа шукюр! Раббининъ Ады иле Келеяткъанны шуретленъиз!
– Раббининъ Ады иле Келеяткъанны, Падишаны шуретленъиз! Кокте барышыкъ, юкъары Коклерде – шерефлер олсун! – дедилер.
Иса джевап берди: – Меним Падишалыгъым бу дюньядан дегиль. Эгер Падишалыгъым бу дюньядан олгъан олса, Мен еудий башлыкъларынынъ къолуна берильмемек ичюн, хызметчилерим курешир эдилер. Ёкъ, Меним Падишалыгъым бу ерден дегиль.
Мен адамлардан шерефни къабул этмейим.
Эртеси куню гольнинъ башкъа тарафында къалгъан халкъ о ерде олгъан къайычыкътан гъайры къайыкъ олмагъаныны, Иса шегиртлеринен берабер къайыкъкъа минмегенини, шегиртлери ялынъыз озьлери кеткенлерини корьди.
Иса дагъгъа чыкъып, о ерде озь шегиртлеринен отурды.
Ич бир яратылгъан шей Алланынъ козьлеринден сакъланмаз, Онынъ козю огюнде эр шей ачыкъ ве чыплакътыр. Ве биз Онъа джевап береджекмиз.