32 Меним акъкъымда шаатлыкъ япкъан башкъасы бар, ве билем ки, Онынъ Меним акъкъымда шаатлыгъы керчектир.
Пётр бу сёзлерни даа айткъанда, апансыздан бир нур сачкъан булут пейда олып, оларны кольгесинен къапатты. Шу булут ичинден бир сес чыкъты: – Бу Меним севимли Огълумдыр, Мен Ондан разым! Оны динъленъиз!
Коклерден: – Бу – Меним севимли Огълумдыр! Мен Ондан разым! – деген сес эшитильди.
Коклерден: – Сен Меним севимли Огълумсынъ, Сенден пек мемнюним, – деген бир сес эшитильди.
Мукъаддес Рух беден корюнишинде, гогерджин сымасында Онынъ устюне энди. Коктен: – Сен Меним севимли Огълумсынъ, Мен Сенден разым, – деген сес эшитильди.
Мен Оны танымай эдим. Лякин адамларны сувгъа батырып темизлемек ичюн мени Ёллагъан: «Рух кимнинъ устюне энеяткъаныны корьсенъ, Мукъаддес Рухнен Темизлейиджи Одыр», – деген эди манъа.
Онынъ эмири исе эбедий аят олгъаныны билем. Мен не айтсам, Манъа Баба буюргъаныны айтам, – деди.
Мен Озюм инсанларнынъ шаатлыгъыны къабул этмейим, лякин сиз буны эшитип къуртулсын деп, Мен буны айтам.