38 Мен сизни озюнъиз замет чекмеген берекетни ормагъа ёллайым. Башкъалары замет эткен, сиз исе оларнынъ заметине къошасынъыз.
Бабаларынынъ Алласы РАББИ Озь халкъыны ве Озь яшагъан ерини аджыгъаны ичюн, оларгъа къач керелер озь хаберджилеринен хабер ёллады.
Мен сизлерге къайта-къайта къулларымны пейгъамберлерни ёллап: «Ойле джиренч ишлерни этменъиз! Оларны кореджек козюм ёкъ!» – дей эдим.
Иса бутюн Галилеяны айланып чыкъа башлады. Синагогаларда халкъны огретип, Алланынъ Падишалыгъы акъкъында хабер эте, адамларны тюрлю хасталыкълардан ве дертлерден тедавийлеп юре эди.
Ягъя, адамларнынъ эписи онынъ ярдымынен имангъа кельсин деп, ярыкъ акъкъында шаатлыкъ этмеге кельди.
Сен Мени дюньягъа ёллагъанынъ киби, Мен де оларны дюньягъа ёлладым.
«Бириси сача, башкъасы ора», – деген аталар сёзю шу вазиетте догърудыр.
О шеэрде яшагъан бир талай самариелилер Исагъа иман эттилер, чюнки олар къадыннынъ: «Бу адам мен япкъан ишлеримнинъ эписини айтып берди», – деген шаатлыгъына инангъан эдилер.
Бойледже, онынъ сёзюни ачыкъ гонъюльден къабул эткенлер сувгъа батырылып чыкътылар. Шу куню учь бинъге якъын джан иманлыларгъа къошулды.
Инангъанларнынъ бутюн джемиети бир джан ве бир юрек эди. Ич бир адам мулькюнден ич бир шейге менимки демейип, эписини умумий деп сая эди.
Хаберни эшиткенлернинъ чокълары исе иман эттилер, ве бу адамларнынъ сайысы беш бинъге якъын олды.
Раббиге иман эткенлернинъ исе, эркек ве къадынларнынъ сайысы эп арта эди.
Алланынъ Сёзю даркъатылгъан сайын, Ерусалимде Исанынъ шегиртлерининъ сайысы эп арта эди. Руханийлернинъ де чокълары имангъа бойсундылар.
Биз къарарсыз макътанмаймыз, башкъаларнынъ ишинен де макътанмаймыз. Амма умют этемиз ки, иманынъыз къатты олгъан сайын, аранъыздаки хызметимиз де, бизге берильген къарардан чыкъмайып, даа зияде артаджакъ.