26 Секиз куньден сонъ Исанынъ шегиртлери кене эвде топлаштылар. Оларнен берабер Тома да эди. Къапулары къапалы олгъан олса да, Иса кельди ве оларнынъ ортасында турып: – Селям алейкум! – деди.
Я РАББИ! Сен бизге тынчлыкъ-аманлыкъ бересинъ, бутюн ишлеримизни онъундан кетиресинъ!
Юзюмлик Манъа ишансын, Меннен муаббет яшасын, тынчлыкъ-аманлыкъ яшасын.
Дагълар гъайып олур, байырлар сарсылыр, буюк севгим исе сенден айырылмаз, аманлыкъ васиетим де сарсылмаз, – дей санъа мерамет эткен РАББИ.
Алты кунь кечкен сонъ, Иса янына Пётрны, Якъупны ве онынъ къардашы Юханны алды ве тек оларнен берабер бир дагъгъа котерильди.
Сонъунда Иса, аш вакътында янбашлап отургъан он бир шегиртине корюнди. Иса оларны имансызлыгъында ве юреклери таш киби олгъанында айыплады, чюнки олар тирильген Исаны корьген адамларгъа инанмагъан эди.
Олар буны тариф эткенде, Исанынъ Озю келип, ортагъа турды да, оларгъа: – Селям алейкум! – деди.
Иса бу сёзлерни айткъан сонъ, секиз кунь къадар кечти. Янына Пётрны, Юханны ве Якъупны алып, Иса дува окъумакъ ичюн дагъгъа чыкъты.
О вакъыт «Эгиз» адландырылгъан Тома башкъа шегиртлерге: – Айдынъыз, биз де кетейик, Онен берабер олейик! – деди.
Мен сизге барышыкъ къалдырам, Озь барышыгъымны сизге берем. Дюнья бергени киби Мен бермейим. Юреклеринъиз сыкъылмасын, къоркъманъыз.
Шу куннинъ акъшамында, афтанынъ биринджи кунюнде шегиртлер, еудий башлыкъларындан къоркъып, эвнинъ къапуларыны къапатып отура эдилер. О вакъыт Иса пейда олды. Шегиртлернинъ ортасында турып, оларгъа: – Селям алейкум! – деди.
Иса оларгъа кене: – Селям алейкум! Бабам Мени ёллагъан киби, Мен де сизни ойле ёллайым, – деди.
Бундан сонъ Тиберия голю ялысында Иса кене шегиртлерине корюнди. Озюни бойле этип косьтерди:
Бойледже, Иса олюлерден тирильген сонъ, учюнджи кере шегиртлерине корюнди.
Азаплар чеккен сонъ, Озю тири олгъанына чокъ исбатлар косьтерип, Иса къыркъ кунь девамында эльчилери огюнде пейда олып тура ве оларнен Алланынъ Падишалыгъы акъкъында лаф эте эди.