– Эгер бу эки аджайип шейге инанмасалар ве сени динълемеселер, о заман дерьядан сув ал да, топракъкъа тёк. Дерьядан алынгъан сув топракъ устюнде къан олур.
Онынъ алдына чокъ адамлар кельди. Олар дей эдилер ки, Ягъя ич бир бельги косьтермеген олса да, онынъ Иса акъкъында айткъанларынынъ эписи акъикъий чыкъты.
Бу адам бир геджеде Исанынъ алдына келип, Онъа: – Равви! Сен Алладан кельген бир оджа олгъанынъны биз билемиз. Ич кимсе, эгер Алла онен олмаса, Сен косьтерген бельгилерни япалмаз, – деди.
Сонъ Иса кене Галилеянынъ Кана шеэрчигине кельди. Анда О, сувны шарапкъа чевирген эди. Къафарнаум шеэринде исе огълу хаста олгъан бир падишанынъ мемуры бар эди.
Къаранлыкътан ярыкъ янсын деп, буюргъан Алла бизим юреклеримизни де ярыкълатты, бизге Иса Месихнинъ юзюнде янып тургъан Озюнинъ шуретини бильдирип косьтерди.
ве: «Мына РАББИ-Таалямыз бизге Озюнинъ Шуретини ве улулыгъыны косьтерди. Атеш ичинден сесини де эшиттик. Бугунь биз буны корьдик ки, Алла адамнен лаф этип ола, ве о адам сагъ къала.