30 Иса бир ютум шарап ичип: – Эр шей ерине кельди! – деди де, башыны эгип джан берди.
Сен ве Адемнинъ апайы бири-биринъизни корьмеге козюнъиз олмайджакъ. Сенинъ баланъ ве апайнынъ баласы бири-бирине эр вакъыт душман оладжакълар. Апайнынъ огълу башынъа уджюм этеджектир, сен исе онынъ табанына уджюм этеджексинъ, – деди.
Оны йыкъмагъа РАББИ истеди, Оны чекишмеге ёллады. Джаныны къабаат ичюн къурбаны оларакъ берсе, эвлятлары узакъ йыллар яшайджакълар, Озю исе РАББИнинъ истегини беджереджек.
Шунынъ ичюн буюклернинъ арасында Онъа бир пай береджегим, кучьлю адамларнен гъаниметни болюшеджек. О, джаныны олюмге берди, джинаетчилернен бир сайылды, устюне чокъ адамларнынъ гуналарыны алды, джинаетчилер ичюн ялварды.
Сенинъ халкъынъа ве азиз Ерусалим шеэринъе 70 кере еди йыл берильди. Бу вакъыт сонъуна акъсызлыкълар битеджек, гуналар кесиледжек, къабаатлар ичюн одеме этиледжек, эбедий акъикъат тикленеджек, руялар ве пейгъамберликлер беджериледжек ве азизлернинъ Азизи ягънен сюртюледжек.
62 кере еди йылдан сонъ Месих ольдюриледжек ве гъайып оладжакъ. Келеджек ёлбашчынынъ халкъы исе Ерусалим шеэрини ве Азиз Ерни ёкъ этеджек. О, санки сув ташкъынындан гъайып оладжакъ. Къараргъа коре, дженкнинъ сонъуна къадар чокъ ерлер ёкъ этиледжек.
– Эй, къылыч! Меним чобаныма, Манъа якъын адамгъа къаршы котериль! – дей Ордуларнынъ РАББИси. – Чобанны ур да, къойлар тараф-тараф къачсын. Мен кичик къозуларгъа къаршы чыкъаджагъым.
Шойле де Инсан Огълу, Озюне хызмет эттирмек ичюн кельмеди. Озю хызмет этмек ве Озь джаныны къурбан этип, чокътан-чокъларны къуртармакъ ичюн кельди, – деди.
Иса исе даа бир кере къатты сеснен къычырып, сонъки нефесини чыкъарды.
Иса онъа джевап берип: – Шимди шай олсун, бизге Алланынъ истегенини япмакъ керек, – деди. Ягъя разы олды.
Амма Иса, даа бир кере къычырып, сонъки нефесини чыкъарды.
Сизлерге айтам: «джинаетчилернен бир сайылды» язылгъан сёзлер Менде беджерильмек керек. Меним акъкъымда айтылгъан сёзлернинъ эписи ерине кельмек керек, – деди оларгъа Иса.
Иса къатты сеснен къычырып: – Бабам! Рухумны Сенинъ къолунъа берем! – деди. Бу сёзлернен джан берди.
Мен яхшы чобаным. Яхшы чобан къойлары ичюн джаныны бере.
Меним джанымны Менден кимсе тартып алмай. Мен оны Озь истегимнен берем. Оны бермеге де, къайтарып алмагъа да укюмим бар. Бу эмирни Мен Бабамдан къабул эттим.
Манъа берген вазифенъни беджерип, Мен Сени ер юзюнде шерефледим.
Бундан сонъ Иса энди эр шей беджерильгенини билип, Язы сонъунадже беджерильсин деп: – Сувсадым! – деди.
Иса исе оларгъа шай деди: – Меним ашым – Мени Ёллагъаннынъ ирадесини беджермек ве Онынъ ишини битирмектир.
Месих исе – Къануннынъ сонъудыр. Иман эткен эр адам Алланынъ огюнде акълана.
Эписи адамларнынъ козю огюнде Алла Исанынъ тёкюльген къанына инангъанларнынъ гуналары ичюн Исаны одеме оларакъ берди. Шунынънен, Озюнинъ акълыгъыны ачыкътан косьтерди ве адамларнынъ эвельден япылгъан гуналарыны акълады.
Эски маяны чыкъарып атынъыз, маясыз олып, янъы хамыр олунъыз. Песах къурбанымыз Месих энди къурбан олды да.
О, алчакъгонъюлли олып, итаат этти ве олюмге кетти, хачта биле ольди.
Буны япкъанда, иман башлыгъына, иманымызны къусурсыз япкъан Исагъа козь тикейик. О, къуванчкъа ляйыкъ олса да, масхаралыкътан къачмайып, хач устюндеки олюмге кетти ве Алла тахтынынъ онъ тарафында ерлешти.
Къанун боюнджа къаннен деерлик эр шей эляллана. Къан тёкюльмесе, багъышлав олмаз.