26 Иса анасыны ве янында Озюнинъ севимли шегирти тургъаныны корьди де, анасына: – Эй, къадын, мына бу сенинъ огълунъ! – деди.
Олардан бири Исанынъ янында ята эди. Иса оны пек севе эди.
Иса онъа: – Къадын, бу бизим ишимиз дегиль. Меним вакъыт-саатим даа кельмеди, – деди.
О, чапып, Симон Пётргъа ве башкъа, Исанынъ севимли шегиртине кельди де: – Олар Раббини къабирден алып кеткенлер, Оны не ерге къойгъанларыны бильмеймиз, – деди.
Пётр айланып, оларнынъ пешинден Исанынъ севимли шегирти кельгенини корьди. Эвельден бу шегирт акъшамлыкъ ашагъанда, Исанынъ кокрегине башыны къойып: «Рабби, Сени ким сатаджакъ?» – деп сорагъан эди.
Мына бу шегирт бу ишлернинъ эписине шаатлыкъ этип, оларны язып алды. Онынъ шаатлыгъы акъикъат олгъаныны билемиз.
О вакъыт Исанынъ севимли шегирти: – О, Раббидир! – деди Пётргъа. Симон Пётр Онынъ Рабби олгъаныны эшиткенинен, эвельден чыкъарып ташлагъан усть урбасыны кийди де, озюни гольге атты.