14 Шу куню азырланув куню, Песах Байрамынынъ арфеси эди. Вакъыт уйлеге якъын эди. Пилат еудийлерге: – Мына, Падишанъыз! – деди.
Уйледен башлап саат учьке къадар бутюн дюньяны къаранлыкъ басты.
Эртеси куню – раатлыкъ куню – баш руханийлер ве фериселер Пилаткъа кельдилер ве:
Оны хачкъа мыхлап аскъанда, саба саат докъуз эди.
Энди акъшам олгъан эди. Бу – азырланув куню, яни раатлыкъ кунюнинъ арфеси эди.
Бу вакъиа саат он экилерде олды. Сонъ саат учьке къадар бутюн дюньяны къаранлыкъ басты,
О кунь джума кунюнинъ акъшамы эди, еудийлернинъ раатлыкъ кунюнинъ башланмасына аз вакъыт къалгъан эди.
Исанынъ янына келип: – Яшасын еудийлернинъ Падишасы! – деп, Онынъ бетине ура эдилер.
Еудийлернинъ раатлыкъ кунюне азырланув куню олгъаны ичюн, олар, бу ер якъын, деп, Исаны шу къабирге къойдылар.
О вакъыт, башына тикенли тадж, устюне мор тюслю урба кийильген Иса тышарыгъа чыкъты. – Мына, о адам! – деди Пилат оларгъа.