18 Ава сувукъ олгъаны ичюн, о ерде тургъан къуллар ве мемурлар комюрден атеш якъып, къызына эдилер. Пётр да оларнен берабер къызынып тура эди.
Оларнынъ япкъан ишлерине мен къошулмайым, топлашувларына шуретим даркъалмасын. Олар гъазапларында акъайларны ольдюрдилер, бош истеклерине коре бузавларны сойдылар.
Анда къобагъа кирип, онда геджеледи. Апансыздан РАББИ Ильяскъа деди: – Ильяс, мында не япасынъ?
Не де бахтлыдыр ярамазларнынъ акъылынен юрмеген, гунакярлар ёлуна тюшмеген, мыскъылджылар топлашувында отурмагъан адам!
Икметли адамларнен акъыл танышкъан адам икметли олур, акъылсызларнен иш туткъан адам исе белягъа огърар.
Пётр исе Исанынъ пешинден узакътан барып, баш руханийнинъ азбарына кирди ве, хызметчилернен берабер атеш янында отурып, къызына башлады.
Къызынып тургъан Пётрны корип, онъа дикъкъатнен бакъты да: – Сен де назаретли Исанен берабер эдинъ, – деди.
Иса олюм азабында олып, даа буюк кучьнен дува окъуй башлады. Ондан чыкъкъан тер ерге тамгъан къан тамчыларына ошай эди.
Симон Пётр исе даа къызынып тура эди. – Сен де Онынъ шегиртлеринден дегильсинъми? – деп сорадылар ондан. – Ёкъ! – деп инкяр этти о.
Бойлеликнен, Иуда бир арбий болюкни эм де баш руханийлерден ве фериселерден мемурларны алып, о ерге кельди. Къолларында лампатлар, мешъаллер ве силя бар эди.
Ялыгъа чыкъкъанларында, янгъан комюрнинъ устюнде къавурылгъан балыкъны ве янында тургъан отьмекни корьдилер.
Пётрнен Юхан азат олунгъан сонъ, достларынынъ янына барып, оларгъа баш руханийлернен акъсакъалларнынъ айткъанларыны хабер эттилер.
Амма алданманъыз: «Яман ёлдашлар яхшы адамны бозар».