22 Биз бирлик олгъанымыз киби, олар да бирлик олсунлар деп, Сен Манъа берген шерефинъни Мен оларгъа да бердим.
Он эки шегиртини янына чагъырып, оларны экишер-экишер болип, халкъ арасына ёллады. Оларгъа арам рухларны къувмакъ ичюн къудрет берди,
Сонъ Меним Падишалыгъымда софрада отурып ашап-ичерсиз, тахтларгъа отурып, Исраильнинъ он эки къабилесине укюм этеджексиз, – деди.
Сёз джан-тен олды ве бизим арамызда яшап башлады. Биз Онынъ шерефли ишлерини корьдик, Бабасынынъ бирден-бир Олгъанынынъ шерефли ишлерини. О, яхшылыкъкъа ве акъикъаткъа толу эди.
Онынъ ачыкъ къоллулыгъындан биз эпимиз яхшы бахшышлар бир-бири артындан алдыкъ.
Шу куню биледжексиз ки, Мен Бабамда, сиз Менде ве Мен сизде олам.
Эй, Баба! Сен Манъа берген адамлар Меннен берабер бир ерде оладжакъларыны истейим. Мени дюнья яратылмаздан эвель севгенинъ ичюн, Сен Манъа берген шерефимни олар корьсюнлер.
Эльчилер, Рабби Исанынъ Ады ичюн масхара олдыкъ, деп къуванып, Шурадан чыкъып кеттилер.
Алла эвельден къарар чыкъарып бельгилеген адамларны чагъырды, чагъыргъанларны акълады, акълагъанларгъа шурет берди.
Биз эпимиз ачыкъ бетнен Раббининъ шуретине бакъамыз, оны, кузьгю киби, косьтеремиз ве шуретимизни чокълаштырып, Раббининъ Рухунен Онъа ошап денъишемиз.
Бойлеликнен, биз – Месихнинъ эльчилеримиз, бизим ярдымымызнен адамларны Алла чагъыра. Месихнинъ Адындан ялварамыз: Алланен барышынъыз!
Алланынъ ишдешлери олып, сизге Онынъ эйилигини бошуна къабул этмемеге ялварамыз.
эльчилернинъ ве пейгъамберлернинъ темелининъ устюнде къоюлгъансынъыз. Темельташ исе – Иса Месихнинъ Озюдир.
сизлерге Месихке тек инанмакъ дегиль, Онынъ ичюн азап чекмек къысмет берильгендир.
Мен шимди, сизлер ичюн азаплангъанымда, къуванам. Месих Озь бедени ичюн, яни иманлылар джемиети ичюн, але даа азаплана. Мен бу азапларны озь беденимде чекип толдурам.
Бизим сизнен араларымыз якъын олсун деп, биз эшиткен ве корьген шейлеримизни сизлерге беян этемиз. Биз исе Бабанен ве Онынъ Огълу Иса Месихнен якъын мунасебетлерде булунамыз.
Онынъ эмирлерини беджерген адам Аллада булуна, Алла да онда булуна. О, бизге Рухны бергени ичюн, О, ичимизде яшагъаныны билемиз.
Бойлеликнен, севги бизде тер-темизлик тапа, шунынъ ичюн биз къыямет куню джесюр олурмыз, чюнки биз бу дюньяда, О яшагъаны киби, яшаймыз.
Шеэр диварларынынъ он эки темели олып, оларда Къозунынъ он эки эльчисининъ адлары язылгъан эди.