30 – Шимди билемиз ки, Сен эр шейни билесинъ ве ич бир адамгъа Сенден сорамакънынъ кереги ёкъ. Шунынъ ичюн биз Сен Алладан кельгенинъе инанамыз.
Къадын Ильяскъа: – Энди сен Алланынъ адамы олгъанынъны бильдим, РАББИнинъ догъру сёзлерини айткъанынъны анъладым, – деди.
О вакъыт Исанынъ шегиртлери озьара: – Онынъ бизге: «Бираздан сиз Мени корьмейджексиз, бираздан да кене Мени кореджексиз» ве «Мен Бабамнынъ янына кетем», – айткъанынынъ манасы не? – дедилер.
О куню Менден ич бир шей сорамайджакъсыз. Сизге керчектен догърусыны айтам: эгер Меним Адымдан Бабадан не сорасанъыз, О, сизге береджек.
О куню Меним Адымдан сорайджакъсыз. Мен, сиз ичюн Бабадан сорайджагъым, демейим.
– Энди инанасынъызмы? – деди Иса оларгъа.
Манъа берген сёзлеринъни оларгъа айттым. Олар сёзлеринъни къабул этип, Мен Сенден чыкъып кельгенимни керчектен анъладылар, Мени Сен ёллагъанынъа инандылар.
Иса буны Галилеянынъ Кана шеэрчигинде япты; бу шей Онынъ аджайип бельгилерининъ башы олды. Бойле этип, Иса Озь шуретини косьтерди, ве шегиртлери Онъа иман эттилер.
Сонъ учюнджи кере Пётрдан сорады: – Юхан огълу Симон, сен Мени севесинъми? Озюнден учюнджи кере: «Мени севесинъми?» – деп сорагъанына Пётрнынъ джаны агъырды. – Рабби! Сен эр шейни билесинъ, мен Сени севгенимни де билесинъ, – деди Пётр. Иса онъа шойле деди: – Къойларымны ашат!
Баба Огълуны севе ве Огълуна Озю япкъан эр шейни косьтере. О, сизни шашыртып, бундан да буюк шейлерни косьтереджек.
– Эгер Бабанъыз Алла олса эди, Мени север эдинъиз. Мен Алладан чыкъып кельдим, Озь-Озюмден кельмедим, Мени О, ёллады.
Ич бир яратылгъан шей Алланынъ козьлеринден сакъланмаз, Онынъ козю огюнде эр шей ачыкъ ве чыплакътыр. Ве биз Онъа джевап береджекмиз.