24 Шимдигедже Меним Адымдан Бабадан ич бир шей сорамадынъыз. Соранъыз ве аладжакъсыз, ве къуванчынъыз там оладжакъ.
Сонъ Якъуп ялварды: – Дедем Ибраимнинъ Алласы, бабам Исхакънынъ Алласы, манъа: «Сенинъ топрагъынъа, сой-сопларынъа къайт, Мен санъа яхшылыкъ япарым», деген РАББИ!
Акъшам къурбаны кетирильген вакъыт кельген сонъ, Ильяс пейгъамбер къурбан ерине якъынлашты ве: – Я РАББИ! Ибраимнинъ, Исхакънынъ ве Исраильнинъ Алласы! Бугунь эр кес Исраильде тек Сен Алла олгъанынъны бильсин! Мен къулунъ олгъанымны, Сенинъ буюргъанынъны беджергенимни эр кес бильсин!
Хизкия РАББИнинъ огюнде дувалар окъуп: – Я РАББИ, Керувларнынъ устюнде отургъан Исраильнинъ Алласы! Бутюн ер падишалыкъларынынъ Алласы – бирден-бир Сенсинъ. Сен ернен коклерни яраттынъ.
Дуваны бойле окъунъыз: Бизим Коклердеки Бабамыз, Сенинъ Мукъаддес Адынъны эр кес сайсын!
– Юреклеринъиз сыкъылмасын. Аллагъа иман этесиз, Манъа да иман этинъиз!
Меним Адымдан не сорасанъыз, Мен беджереджегим.
Меним къуванчым сизде олсун ве сизинъ къуванчынъыз бутюнлей олсун деп, Мен бу сёзлерни сизге айттым.
О куню Менден ич бир шей сорамайджакъсыз. Сизге керчектен догърусыны айтам: эгер Меним Адымдан Бабадан не сорасанъыз, О, сизге береджек.
Келинни аладжакъ адам – киевдир. Лякин киевнинъ янында тургъан ве оны динълеген досту киевнинъ сесини эшитип пек къувана. Мен де бойле бутюнлей къуванам.
Алла Бабамыз ве Рабби Иса Месих сизге эйилик ве тынчлыкъ-аманлыкъ берсин!
Сизге язаджакъ чокъ шейим бар эди, амма буны кягъытта мерекепнен язмагъа истемейим. Амма, бизим къуванчымыз толу олсун деп, мен алдынъызгъа бармагъа ве козьме-козь сизлернен лаф этмеге умют этем.